Tijdens de algemene audiëntie van 23 januari sprak paus Benedictus XVI in zijn catechese over de Gebedsweek voor de Eenheid der Christenen.
In deze dagen verenigen de Christenen van de verschillende kerken en kerkelijke gemeenschappen zich in gebed om de Heer herstel te vragen van de volle eenheid onder al zijn leerlingen. Het eensgezinde smeekgebed beantwoordt aan de wens van de Verlosser, die tijdens het Laatste Avondmaal bad: Niet voor hen alleen bid Ik, maar ook voor hen die door hun woord in Mij geloven, opdat zij allen één mogen zijn zoals Gij, Vader, in Mij en Ik in U; dat ook zij in Ons mogen zijn opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt (Joh. 17, 20-21). Als de Christenen bidden om de genade der eenheid, verenigen zij zich met het gebed van Christus, opdat de hele mensheid Hem opneemt en erkent als enige Herder en Heer en zo mag hopen op de vreugde van zijn liefde.
Dit jaar herdenkt de Gebedsweek voor de Eenheid der Christenen ook de honderd jaar sinds haar begin. In 1908 lanceerde Paul Wattson de profetische idee van een gebedsoctaaf voor de eenheid der Christenen. Dit idee kreeg steun van de aartsbisschop van New York en de apostolisch nuntius. Mijn voorganger Benedictus XV heeft deze gebedsoproep in 1916 uitgebreid tot heel de katholieke Kerk. Het initiatief zette zich door en vormde steeds meer zijn eigen structuur. Toen de profetische wind van Vaticanum II waaide, werd de urgentie van de eenheid nog meer gezien.
Na het Concilie werd het zoeken van de weg naar de volle gemeenschap onder alle Christenen geduldig voortgezet; een oecumenische weg, die juist in de Gebedsweek voor de Eenheid der Christenen een van de meest gekwalificeerde momenten heeft gevonden. Honderd jaar na de eerste oproep is deze Gebedsweek een vaste traditie.
Vaticanum II besteedt veel aandacht aan de eenheid der Christenen in het decreet 2e Vaticaans Concilie - Decreet
Unitatis Redintegratio
Over de oecumene
(21 november 1964), waarin het belang van het gebed voor de eenheid wordt onderstreept, als het kloppend hart van heel de oecumenische weg. Deze innerlijke omkeer en heiligheid van leven, samen met privaat en openbaar gebed voor de eenheid der Christenen, moet men beschouwen als de ziel van de gehele oecumenische beweging 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 8. Dankzij deze spirituele oecumene kreeg het gemeenschappelijke zoeken naar eenheid in de volgende decennia een grote ontwikkeling. Wat deze weg naar volle gemeenschap onder alle Christenen doet leven is vooral het gebed. Bidt zonder ophouden (1 Tess. 5, 17) is het thema van de huidige Gebedsweek.
Vaticanum II legt vooral accent op het gemeenschappelijke gebed tot de enige hemelse Vader van katholieken en andere Christenen. Zulke gemeenschappelijke gebeden zijn zonder twijfel een zeer doeltreffend middel om de genade van eenheid te verkrijgen en vormen een authentiek bewijs van de banden die de katholieken nog steeds met hun gescheiden broeders verbinden 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 8. Het gemeenschappelijke gebed is uitdrukking van het geloof, dat alle leerlingen van Christus verenigt.
Het oecumenedecreet refereert nogmaals naar het gebed voor de eenheid wanneer het zegt dat het Concilie zich bewust is dat dit heilig voornemen alle Christenen te verzoenen in de eenheid van de ene en enige Kerk van Christus de menselijke krachten en gaven te boven gaat. Daarom stelt zij haar hoop geheel op het gebed van Christus voor zijn Kerk 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 24. Het kennen van onze menselijke grenzen dwingt ons tot vertrouwvolle overgave in de handen van de Heer. De zin van deze Gebedsweek is krachtig te steunen op het gebed van Christus, die in zijn Kerk voortgaat om te bidden opdat allen één mogen zijn... opdat de wereld gelove... (Joh. 17, 21).
Deze woorden zijn realistisch. De wereld verlangt het aangezicht van God te kennen. Maar hoe kunnen de mensen van vandaag dit aangezicht van God in het gelaat van Jezus Christus kennen, als wij Christenen verdeeld zijn? Alleen in de eenheid kunnen wij de wereld werkelijk het aangezicht van God, het gelaat van Christus, tonen. Het is evident dat wij deze eenheid niet kunnen bereiken met onze strategieën, dialogen en alles wat wij doen. Wat wij wel kunnen bereiken, is in ons de bereidheid scheppen om Christus de weg te openen. In de liturgie van de oude Kerk zei de bisschop na de homilie: Conversi ad Dominum. Allen stonden op en richtten zich maar het Oosten. Allen wilden naar Christus schouwen. Alleen als bekeerden kunnen wij het geschenk van de eenheid vinden.
Samenvatting Sef Adams / KN
Zie de Nederlandstalige vertaling van de gehele catechese: Paus Benedictus XVI - Audiëntie
De Bidweek voor de eenheid van de Christenen
Aula Paulus VI
(23 januari 2008)
Publicatiedatum: 23 januari 2008
Laatst bewerkt: 4 februari 2022
