In een uitgebreide Paus Franciscus - Brief
Brief aan de priesters aan zijn medebroeders in het priesterschap
Ter gelegenheid van de 160ste verjaardag van het overlijden van de heilige Jean Marie Vianney, pastoor van Ars
(4 augustus 2019) richt Paus Franciscus zich tot alle priesters van de katholieke Kerk. Hij dankt hen uitgebreid en nadrukkelijk, bemoedigt en spreekt over het dagelijks leven en de bediening van de priesters. Maar eerst wendt hij zich tot het donkere hoofdstuk van het priesterschap, misbruik.
De aanleiding voor de Paus Franciscus - Brief
Brief aan de priesters aan zijn medebroeders in het priesterschap
Ter gelegenheid van de 160ste verjaardag van het overlijden van de heilige Jean Marie Vianney, pastoor van Ars
(4 augustus 2019) is de 160e verjaardag van het overlijden van Jean-Marie Vianney, de patroonheilige van de priesters. Allereerst spreekt de Paus zijn dankbaarheid uit voor de priesterdienst. "Ik richt me tot ieder van jullie", zei Franciscus. "U aanvaardt uw zending als een dienst aan God en zijn volk, vaak onopgemerkt en vol offers, moe of onrustig, ziek of verlaten, en u schrijft de mooiste bladzijden van het priesterlijke leven, zelfs onder alle moeilijkheden van de reis."
De lange brief bestaat uit vier delen, de Paus houdt zich bezig met dankbaarheid, levensvreugde en, niet in de laatste plaats, lof. Het eerste deel is echter gewijd aan pijn, meer bepaald aan misbruik.
Franciscus spreekt over het lijden van de slachtoffers van macht, geweten of seksueel misbruik door gewijde ambtsdragers en over hun pijn, die van hun families en van het hele volk van God. En hij benadrukt de "noodzakelijke hervormingen" die nodig zijn om een nieuwe cultuur van pastorale zorg te ontwikkelen. "Als in het verleden het wegkijken een vorm van antwoord kon worden, willen we nu dat bekering, transparantie, oprechtheid en solidariteit met de slachtoffers onze manier van geschiedenis schrijven wordt en ons helpt om meer aandacht te besteden aan al het menselijk leed", zegt de brief.
Maar Paus Franciscus zegt ook dat het nu onrechtvaardig zou zijn om alle priesters op één hoop te gooien: "Zonder de schade van sommige van onze broeders te ontkennen of weg te wuiven, zou het onrechtvaardig zijn om niet veel priesters te erkennen die voortdurend en foutloos alles wat ze zijn en hebben voor het welzijn van anderen uitgeven".
Onder de titel "Dank" neemt de Paus een motief op dat hij vaak tot priesters en religieuzen gebruikt: de herinnering aan het moment of de tijd van de eigen roeping, die de genade van God en het eigen "antwoord op een niet verschuldigde oproep van de Heer" terugbrengt. Het is belangrijk en doorslaggevend om de moed te hebben om deze roeping in de praktijk te brengen.
Paus Franciscus vervolgt met een kleine litanie van dankzegging, voor trouw, vreugde, broederschap onder de priesters, doorzettingsvermogen, de viering van de sacramenten, de verkondiging van het Evangelie "opportuun of ongemakkelijk" en tenslotte voor de barmhartigheid.
In de volgende sectie houdt de Paus zich bezig met het aanmoedigen van priesters. "De opdracht waartoe we geroepen zijn, betekent niet dat we vrij zijn van lijden, pijn en zelfs onbegrip, maar dat we ze onder ogen zien en accepteren, zodat de Heer ze kan veranderen en ons meer op Hem kan gaan lijken. Een goede test voor de toestand van het hart van een pastoor is om te vragen "hoe we met pijn omgaan".
Paus Franciscus waarschuwt voor het verdriet dat de vreugde van het leven en de moed om te verkondigen verlamt: "Wij weten dat verdriet een gewoonte wordt en geleidelijk aan leidt tot het fixeren van het kwaad en het onrecht onder de zwakke zucht van "Het is altijd al zo geweest"". Verdriet maakt alle pogingen tot bekering en verandering onmogelijk, omdat men de realiteit accepteert.
"Met Jezus Christus komt steeds weer vreugde", zegt hij tot het verdriet. Deze vreugde komt voort uit vertrouwen, niet uit eigen inspanningen. En de plaats van dit vertrouwen is gebed. "In het gebed ervaren wij onze gezegende onzekerheid, die ons bewust maakt van onze situatie als discipelen die de hulp van de Heer nodig hebben en ons bevrijdt van de Prometheïsche neiging van hen die "uiteindelijk alleen op hun eigen kracht vertrouwen en zich superieur voelen aan anderen omdat zij zich aan bepaalde normen houden". Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 94
Om een vreugdevol en moedig hart te behouden, zijn twee soorten banden nodig. In aanvulling op dat aan Jezus Christus, is dit de verbinding met de kerk, het volk van God. "Isoleer uzelf niet van het volk en de priesters of de gemeenten. En nog minder mag je je terugtrekken in gesloten en elitaire groepen.
Dankbaarheid en levensvreugde leiden de gedachten van de Paus naar Maria. Ze leert ons "lof te prijzen, naar de toekomst te kunnen kijken en hoop te geven aan het heden". Met haar, keer je de "revolutionair van tederheid" terug naar je eigen leven.
Zijn aanbeveling: "Wanneer we ons soms in de verleiding brengen ons te isoleren en ons te sluiten in onszelf of in onze plannen om ons te beschermen tegen de altijd stoffige wegen van de geschiedenis, of wanneer klachten, protesten, protesten, kritiek en ironie onze acties in beslag nemen en we geen zin hebben om te vechten, af te wachten en lief te hebben ... dan kijken we naar Maria".
De Paus sluit zijn brief opnieuw af met dankzegging voor toewijding en missie. "Zelfs als we de moed verliezen, zelfs als we in de verleiding komen om alles te beoordelen op basis van ons gebrek aan succes, komt hij om dingen opnieuw te creëren. Van dankzegging en lofprijzing.
Zie de tekst (Engelstalig)
Bron; Vaticannews (Duitstalig)
Vert.: Redactie
Publicatiedatum: 4 augustus 2019
Laatst bewerkt: 6 augustus 2019
