Johannes Paulus II heeft maandag 14 februari zijn oproep vernieuwd aan wetenschappers, opvoeders, gezinnen, journalisten en vooral wetgevers om zich zelf te verbinden het recht op leven te verdedigen en het leven te promoten.
In zijn toespraak tot de zesde algemene vergadering van de Pauselijke Academie voor het Leven, tevens in herinnering aan het feit dat vijf jaar geleden de Encycliek “H. Paus Johannes Paulus II - Encycliek
Evangelium Vitae
Over de waarde en de onaantastbaarheid van het menselijk leven
(25 maart 1995)” (25 maart 1995) is gepubliceerd, vroeg de Paus “dat alle mensen van goede wil zich geroepen voelen tot activiteiten tot het verdedigen van het leven.” De vergadering was georganiseerd door de Pauselijke Raad voor het Gezin, de Pauselijke Raad voor het Pastoraat in de Gezondheidszorg, alsmede de genoemde Pauselijke Academie voor het Leven.
“Er zijn steeds meer tekenen”, zei hij, “die bewijzen dat de anti-leven politiek en wetgeving de ontwrichting van de maatschappij tot gevolg heeft, niet alleen met betrekking tot de moraal, maar ook in de demografie en de economie. De boodschap van de Encycliek geeft ons niet alleen de waarheid en de authentieke uitleg voor een morele herbronning, maar dient ook als een referentiepunt voor de redding van de burgerlijke maatschappij.”
“Het is niet terecht dat er een mentaliteit is die deze levensbedreigende wetgeving verdedigt. De wettelijke mogelijk maken van abortus, euthanasie, sterilisatie en andere methoden van geboortecontrole richten zich tegen het leven en de waardigheid van het huwelijk.”
De Heilige Vader veroordeelde de mentaliteit, die meent dat de anti-leven wetgeving niet is tegen te houden en “als een maatschappelijke noodzakelijkheid wordt beschouwd”, terwijl feitelijk “dit het de zaad is van een uiteenvallen van die maatschappij en het vervallen van haar fundamenten. Burgerlijk en moreel bewustzijn kan deze gedachtegang niet accepteren, evenmin het niet accepteren dat er oorlog en etnische zuiveringen bestaan.”
In de encycliek is de relatie tussen burgerlijke en morele wetgeving besproken. Daarnaar verwijzend riep de Paus op “tot een hernieuwd en unanieme inzet, vooral van de wetgevers, om de slechte wetgeving, die geweld legitimeert en accepteert, te wijzigen. Moge geen enkele mogelijkheid ongebruikt blijven deze gelegitimeerde criminaliteit te bestrijden, of in ieder geval om de schade van dergelijke wetgeving tot een minimum te beperken.”
De Paus verwees ook naar een andere deel van de Encycliek waarin hij spreekt over de gebouw van de nieuwe cultuur van het leven.
“Een cultuur van de dood moet vervangen worden door het Evangelie van het Leven.”, dat is de uiteindelijke bedoeling van de Paus met deze encycliek. De Encycliek heeft een “teken van hoop voor de mensen van deze tijd willen geven.” “Het fundament van een maatschappij die “Ja” tegen het leven zegt wordt gevormd door de christelijke boodschap van leven, van waarheid en van liefde, zoals die in Christus verankert is.”
“Gedurende de laatste vijf jaar”, zei hij, “zijn talrijke initiatieven genomen in bisdommen en parochies, hoewel nog steeds veel gedaan moet worden. Een overtuigende pastoraal voor het leven kan niet eenvoudig weg overgelaten worden aan sociaal of politiek geëngageerde bewegingen, ook al is hun werk nog zo belangrijk. Het moet ingebed blijven in het leven van de gehele Kerk.”
“Een verandering van de wetten kan alleen maar bewerkstelligd worden door een verandering van de maatschappelijke houding en gewoontes. In de moderne wereld ontbreekt het niet aan de mogelijkheden tot een goed leven voor iedereen – alleen ze moeten beter verdeeld worden. Alleen dan kan deze vorm van stille en gruwelijke selectie, waarin de zwaksten vernietigd worden, overwonnen worden.”
De Paus voegde daaraan toe: “De Kerk zal geen mogelijkheid onbenut laten, niet aan kracht inboeten en niet accepteren dat er een schuldig zwijgen blijft bestaan met betrekking tot deze problematiek.”
"Boven alles", maakte Johannes Paulus II duidelijk, “is de vorming van hen die voor de pastoraal worden opgeleid in seminaries en theologische instituten van belang. Een juiste en consistente onderrichting van de moraal in diverse vormen van catechese en vorming van het geweten."
Bron: VIS, 20000214
Publicatiedatum: 14 februari 2000
Laatst bewerkt: 1 maart 2019
