Veel mensen hebben gelezen over het geloof van kardinaal Francis Xavier Nguyen Van Thuan in de Eucharistie door zijn autobiografische geschriften. Maar deelnemers aan een internationaal Eucharistisch Congres te Quebec kregen een ander beeld. Elisabeth Nguyen Thi Thu Hong, de jongste zuster van de kardinaal, sprak 19 juni j.l. op het 49ste internationale congres in Quebec.

Zij heeft de geschriften en brieven van haar broer vertaald in het Engels en Frans, hij schreef deze gedurende zijn 13 jaar gevangenschap in Vietnam. Hij werd gearresteerd op 15 augustus 1975 en bracht 9 jaar van zijn gevangenschap in eenzaamheid door. "Door zijn geschriften en zeker door zijn correspondentie vanuit de gevangenis komt een ding helder naar voren: het leven van Francis Xavier was geworteld in een sterke band met de levende God door de Eucharistie. Dat was voor hem het mooiste gebed en de beste manier om God te danken en de glorie van God te zingen", zo zei zijn zuster. "Zijn volstrekte vertrouwen in de Eucharistie was zijn leidende kracht in het leven, kracht en voeding voor zijn lange verblijf in gevangenschap."

"Hij eindigde altijd zijn clandestiene brieven aan onze ouders met de woorden: 'Beste Pa en Ma, belast je hart niet met droefheid, ik leef iedere dag verenigd met de Universele Kerk en het offer van Jezus. Bid dat ik altijd de moed en de kracht heb om in vertrouwen te leven met de Kerk en het Evangelie en Gods wil te doen.'

Elisabeth zei dat het getuigenis van haar broer laat zien dat Christus zijn offer bracht met enorm vuur, zoals in het uur van zijn lijden en kruisdood toen hij de vader gehoorzaamde; om op deze manier een verloste mensheid en een gezuiverde schepping - zelfs op het moment van zijn vernederende dood aan het kruis - naar zijn Vader terug te brengen.

"In de gevangenis met de Eucharistie in hun midden", zo vervolgde zei, "ontvingen christelijke en niet-christelijke gevangenen de genade om te begrijpen dat zij ieder moment in hun leven in onmenselijke omstandigheden verenigd kunnen worden met het offer van Jezus en opgetild kunnen worden als handeling van aanbidding aan God de Vader."

Iedere dag moedigde Thuan zichzelf en de anderen aan om te bidden: "Heer, zorg dat we het Eucharistisch offer met liefde brengen, dat we aanvaarden het kruis te dragen en eraan gehangen worden om Uw glorie te verkondigen om zo onze broeders en zusters te dienen."

Op 7 oktober 1976 schreef hij in de Phu Khanhgevangenis gedurende zijn eenzame opsluiting: 'Ik ben gelukkig hier in deze cel - waar witte paddestoelen op mijn slaapmat groeien - omdat U met mij bent, omdat u wilt dat ik hier met u leef. Ik heb veel gesproken gedurende mijn leven: nu spreek ik niet meer: het is Uw beurt om tegen mij te praten, Jezus: ik luister naar U'.

"Iedere keer als ik dit lees stel ik mijn broer weer voor, gezeten in zijn cel, in het zicht van complete leegte maar vriendelijk lachend zoals hij altijd deed, zelfs zijn laatste dagen. Mag deze vroegere gevangene die de harmonie en liefde van de hemel ervaren heeft in alle verlatenheid van zijn cel doorgaan ons te leiden zodat we kunnen zijn als de leerlingen van Emmaus die riepen: Heer, blijf bij ons en voed ons met Uw lichaam".