In het vliegtuig dat hem van Malmö terugbrengt naar Rome, looft de Paus Zweden voor zijn opvang van Argentijnse, Chileense en Uruguayaanse vluchtelingen in het verleden: “het heeft een lange traditie van opvang en niet alleen van onthaal maar ook van integratie (…) in het volk”. Zweden, verzekert hij, is “een voorbeeld van integratie, om een taal aan te leren, om in de cultuur te integreren”. “Wij moeten niet bang zijn”, zegt hij nog: “Europa is tot stand gekomen door voortdurende integratie van culturen”.
“Men mag zijn hart niet sluiten voor een vluchteling (…). Het is niet menselijk deuren te sluiten, het is niet menselijk zijn hart te sluiten, op lange termijn moet dat politiek betaald worden”. Zoals onvoorzichtigheid ook betaald wordt wanneer “men meer mensen opvangt dan er kunnen geïntegreerd worden”. Want volgens de Paus is “voorzichtigheid van de regeringen” nodig: “zij moeten zeer open staan om (vluchtelingen) op te vangen maar ook nadenken over de manier om hen te vestigen, want een vluchteling mag nooit alleen opgevangen worden, maar moet ook geïntegreerd worden. Als een land de mogelijkheid heeft om te integreren, dat het dan doet wat mogelijk is. Als een ander land meer mogelijkheden heeft, dat het dan meer doet”.
Als een migrant "niet geïntegreerd wordt", loopt hij volgens de Paus het risico “in een getto terecht te komen”: "hij komt in een getto, en in een cultuur die zich niet ontwikkelt in relatie met een andere cultuur, is dat gevaarlijk”.
“De slechtste raadgever voor landen die de neiging hebben hun grenzen te sluiten, is angst. De beste raadgever is voorzichtigheid”, insisteert Paus Franciscus. En hij geeft opnieuw het voorbeeld van Zweden dat van plan is de opvang te beperken omwille van integratiemoeilijkheden: “Ik geloof niet dat Zweden zijn onthaalmogelijkheden vermindert uit egoïsme (…) maar omdat er onvoldoende tijd is om hen allemaal te integreren”.
De Paus benadrukt ook het onderscheid tussen migranten en vluchtelingen: “Een migrant moet volgens bepaalde voorschriften behandeld worden, want migratie is een recht (…). Vluchteling zijn komt daarentegen door een oorlogstoestand, door angst, honger, een verschrikkelijke situatie en dit statuut vraagt meer aandacht en werk”.
Na de oecumenische ontmoetingen, die met lutheranen georganiseerd werden voor de 500e verjaardag van de protestantse Hervorming, sluit de Paus uit dat vrouwen in de katholieke Kerk kunnen gewijd worden: “het H. Paus Johannes Paulus II - Apostolische Brief
Ordinatio Sacerdotalis
Priesterwijding voorbehouden aan mannen
(22 mei 1994) werd gegeven door de heilige Johannes Paulus II en het blijft actueel”, verzekert hij tijdens de persconferentie die door Radio Vaticaan wordt doorgegeven.
“Maar vrouwen kunnen zo veel dingen doen, beter dan mannen”, zegt de Paus nog. Vrouwen kunnen ook bijdragen “op dogmatisch vlak: om op te helderen, om verduidelijking te geven”.
In de katholieke kerkleer zijn er twee dimensies: “de Petrinische dimensie, die van de apostelen, de pastoraal van de bisschoppen – en de Mariale dimensie, die van de vrouw in de Kerk”. “Wie is in de theologie en in het mysterie van de Kerk de belangrijkste: de apostelen of Maria, met Pinksteren? Maria! (…) De Kerk is een vrouw! (…) De Kerk bestaat niet zonder deze vrouwelijke dimensie", die ook haar “moederlijke” dimensie is.
De Paus evoceert de viering van 50 jaar Charismatische Vernieuwing die op Pinksteren 2017 in Rome zal plaatshebben: “Ik voorzie daar te gaan spreken – zo geve God”, preciseert hij. Hij herinnert zich zijn voorbehoud toen deze beweging ontstond: “Eén van de eerste tegenstanders in Argentinië van deze beweging, was ik – ik was toen provinciaal van de jezuïeten (…) en ik heb de jezuïeten verboden daar banden mee te hebben. En ik heb openlijk gezegd dat als men een liturgieviering doet, dat men iets liturgisch moet doen en geen sambaschool (escuela do samba). Dat heb ik gezegd. En vandaag denk ik het tegendeel, wanneer de dingen goed gebeuren”.
Volgens de Paus wijst secularisering op een zwakke evangelisatie. Maar er is ook, “een ander proces, een vorm van niet-cultuur”, van de mens die zich “meester” voelt en “de plaats inneemt van God de Schepper (…). Ik geloof dat men bij secularisering vroeg of laat zondigt tegen God die Schepper is”.
De Paus waarschuwt ook voor een andere soort van secularisering, "een travestie" en "heel gevaarlijk" in de schoot van de Kerk: "Wanneer een spirituele wereldse geest in de Kerk binnenkomt (…) is dat het ergste dat haar kan overkomen, erger nog dan wat gebeurd is in de tijd van de corrupte Pausen”.
De Paus spreekt ook over zijn engagement tegen moderne slavernij en mensenhandel: "Reeds lang, sinds ik priester was in Buenos Aires, heb ik die zorg gehad voor het lichaam van Christus. Het feit dat Christus blijft lijden, dat Hij voortdurend gekruisigd wordt in onze zwakste broeders, heeft mij altijd geraakt”. Hij preciseert ook dat hij verkoos te spreken over een “slavin van de prostitutie” in plaats van over een “prostituee”.
Dialoog is de “enige weg voor alle conflicten”: “Ofwel gaat men in dialoog, ofwel roept men (…). Dialoog die onderhandelingen bevordert, is de enige weg om uit een conflict te geraken, een andere weg is er niet. Als het Midden Oosten dat zou doen, hoeveel levens zouden er gespaard worden!”
Vert. Maranatha-gemeenschap
Bron: zenit.org
Publicatiedatum: 1 november 2016
Laatst bewerkt: 2 november 2016
