In het woord van Jezus, “Ik heb dorst”, “kunnen wij de stem horen van degenen die lijden, de verborgen roep van kleine onschuldigen die uitgesloten worden van het licht van deze wereld, de smeekbede uit het diepst van het hart der armen en van hen die het meest nood hebben aan vrede”. Dit laat paus Franciscus opmerken in zijn meditatie voor het oecumenisch gebed om vrede in de basiliek van Assisi, op dinsdag 20 september 2016. Hij nodigt uit er met barmhartigheid en vrede aan te beantwoorden en niet met de “azijn” die de soldaten aan Jezus gaven.
Op hetzelfde ogenblik bevonden de vertegenwoordigers van de verschillende godsdiensten zich op verschillende plaatsen van de stad, om elk in zijn godsdienstige traditie te bidden en van God de gave van de vrede af te smeken.
De christenen verzamelden zich rond paus Franciscus, Bartholomeüs I, de patriarch van Constantinopel en Justin Welby, de Anglicaanse aartsbisschop van Canterbury, in aanwezigheid van verschillende kardinalen en fr. Alois, de prior van Taizé.
Na de lezing uit het boek Jesaja om “om niets” te ontvangen en binnen te gaan in “het eeuwige verbond” (hfd. 55), insisteert eerwaarde heer Welby op de universele oproep en het vertrouwen: “God roept ons allemaal” en “vertrouwen hebben”. Hij nodigt tevens uit tot dezelfde “edelmoedigheid” die “om niets” geeft en “elke dag aan de barmhartigheid komt drinken” om zo barmhartigheid te kunnen zijn voor de anderen. Hij nam het werk van de gemeenschap Sant’Egidio tot voorbeeld: “een teken van wat mogelijk is met Gods barmhartigheid”.
De tweede lezing was genomen uit de Apocalyps van de heilige Johannes: “dat wie dorst heeft het water des levens neme, om niets”. Zij werd becommentarieerd door patriarch Bartholomeüs die in de pelgrimstocht naar Assisi een antwoord ziet op Gods oproep die zegt “Kom!”. Hij insisteert op het belang van het “getuigenis – martyria – als gemeenschap” dat de christenen vandaag gevraagd wordt. “Wij moeten dorsten naar het levende water dat voortdurend voor ons opwelt” en “een manifestatie is van de huwelijksliefde die God en de mensheid, in Christus verenigt”. En de christenen zijn geroepen dit levend water “aan de wereld te geven” door er als een “gemeenschapsliefde” van te getuigen. Om “Kom, Heer Jezus!” te kunnen roepen met onze broeders die dorsten naar vrede, dient men echter “een radicale mentaliteitsverandering door te voeren”, een metanoia en dat begint met “luisterbereidheid” en “stilte” die “van elke keten bevrijdt”: “Er kan geen bekering zijn zonder luisterbereidheid”. Vervolgens kan deze metanoia “het geheugen zuiveren” en “het kwaad overwinnen” en de kracht geven “om te getuigen dat Jezus de volheid van de Openbaring is”. Bekering die koinonia, “gemeenschap” wordt, legt hij uit als volgt: “Dan zal men het water van de vrede kunnen aanbieden”, door “profetische getuigen van Zijn vrede te zijn”. Inderdaad, vrede is mogelijk als er “luisterbereidheid, bekering, profetisch getuigenis en gemeenschap” zijn.
Het Evangelie dat de diaken voorlas, was het verhaal van Jezus’ dood volgens de heilige Johannes en de roep van Jezus "Ik heb dorst!".
Vervolgens nam Paus Franciscus het Paus Franciscus - Toespraak
Bevestigen wij vandaag opnieuw ons ja om samen vrede te bewerken
Slottoespraak bij de vredesbijeenkomst in Assisi (2016) - Plein voor de St. Franciscus basiliek, Assisi
(20 september 2016).
Volgens de paus zijn de gedoopten geroepen “bomen des levens te zijn, die de bevuiling van de onverschilligheid opnemen en de zuurstof van de liefde teruggeven”.
In zijn meditatie over de dorst van Jezus en van de armen, beschrijft de paus deze dorst als volgt: “Zij smeken om vrede, de slachtoffers van de oorlogen die de volken bevuilen met haat en de aarde met wapens; zij smeken om vrede, onze broeders en zusters die leven onder de bedreiging van bombardementen of verplicht worden hun huizen te verlaten en naar het onbekende te migreren, van alles beroofd. Dat zijn allemaal broeders en zusters van de Gekruisigde, kleinen in zijn Koninkrijk, gekwetste en uitgedroogde ledematen van Zijn lichaam. Zij hebben dorst”.
Vervolgens mediteert hij over de azijn die de soldaten aan Jezus gaven: “Maar dikwijls wordt hun, zoals aan Jezus, de bittere azijn van de afwijzing gegeven. Wie luistert naar hen? Wie is bezorgd om hun een antwoord te geven? Dikwijls ervaren zij de verdovende stilte van de onverschilligheid, van het egoïsme van wie geërgerd zijn, de koelheid van die hun hulpgeroep dooft met het gemak waarmee men van televisiekanaal verandert”.
Daartegenover staat de roeping van de gedoopte: “Ten overstaan van de gekruisigde Christus - Gods kracht en Gods wijsheid” (1 Kor. 1, 24) – zijn wij, christenen, geroepen het mysterie van de niet beminde Liefde te aanschouwen en de barmhartigheid over de wereld te verspreiden”.
Vandaar deze vergelijking met de “levensboom”: “Op het kruis, de levensboom, werd het kwaad omgevormd tot het goede; ook wij, leerlingen van de Gekruisigde, zijn geroepen bomen des levens te zijn die de bevuiling van de onverschilligheid opnemen en de zuurstof van de liefde teruggeven aan de wereld. Uit de zijde van Christus op het kruis vloeit water, symbool van de Geest die leven geeft (cf Joh. 19,34); moge zo uit ons, Zijn getrouwen, medeleven vloeien voor allen die vandaag dorst lijden”.
De paus nodigt uit de Maagd Maria na te volgen, rechtop staand aan de voeten van het kruis, opdat gemeenschap en eenheid zouden toenemen en barmhartigheid en vrede zich zouden verspreiden: “Moge de Heer ons verlenen met Hem verenigd te zijn en hen die lijden nabij te zijn, zoals Maria bij het kruis. Door iedereen nabij te zijn die vandaag als gekruisigden leven en door de kracht om te beminnen bij de verrezen Christus te putten, zullen harmonie en gemeenschap meer groeien onder ons. Hij, de Christus, is onze vrede Vgl. Ef. 2,14 , Hij die gekomen is om vrede te verkondigen aan wie dichtbij zijn en veraf. Vgl. Ef. 2,17
De meditatie van het woord Gods werd gevolgd door een voorbede voor 28 landen en gebieden, ten prooi aan conflicten; telkens stond een getuige op om een kaars te ontsteken, terwijl de samenkomst Kyrie eleison smeekte: Syrië, Afghanistan, Birma, Burundi, Colombia, Midden Amerika, de Democratische Republiek Kongo, de twee Korea’s, Ethiopië en Eritrea, Irak, Kasjmir, Libië, Mali, Mexico, de streek van Mindanao, de Filippijnen, Mozambique, Karabagh waar Armeniërs en Azerbeidzjanen in conflict zijn, Nigeria, Pakistan, Casamence, Senegal, Somalië, Zuid-Soedan, Oekraïne, Venezuela, Jemen, het Heilig Land, en voor “alle andere landen die bevuild zijn door het virus van de haat”.
De viering werd beëindigd met een uitwisseling van de vrede van Christus, het gebed van het Onze Vader en de slotzegen van de aanwezige christelijke verantwoordelijken en van paus Franciscus.
De vertegenwoordigers van alle godsdiensten ontmoetten elkaar daarna op het voorplein van de basiliek van de H. Franciscus voor de slottoespraken – waaronder die van paus Franciscus – en de plechtige ondertekening van de Oproep tot Vrede.
Vert. Maranatha-gemeenschap
Bron: zenit.org
Publicatiedatum: 20 september 2016
Laatst bewerkt: 23 september 2016
