Paus Franciscus insisteert op de noodzaak van “vorming in de persoonlijke en gemeenschappelijke onderscheiding in onze seminaries en pastorieën”. In een brief aan de bisschoppen van de pastorale regio van Buenos Aires (Argentinië), komt hij terug op zijn post-synodale apostolische Exhortatie Paus Franciscus - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Amoris Laetitia
Over vreugde van de liefde
(19 maart 2016) over het gezin.
In deze brief waarvan L’Osservatore Romano van 13 september 2016 citaten publiceert, drukt de Paus zijn tevredenheid uit over het recent document van de bisschoppen, met als titel “Fundamentele criteria voor de toepassing van hoofdstuk VIII van Paus Franciscus - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Amoris Laetitia
Over vreugde van de liefde
(19 maart 2016)” (Criterios básicos para la aplicación del capítulo VIII de Paus Franciscus - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Amoris Laetitia
Over vreugde van de liefde
(19 maart 2016)).
De tekst van de bisschoppen van de Argentijnse Kerk is een “waar voorbeeld om priesters te begeleiden”, meent de Paus die verzekert dat “er geen andere interpretaties” van de apostolische Exhortatie zijn.
Hij insisteert in het bijzonder op de onderscheiding: “vorming in persoonlijke en gemeenschappelijke onderscheiding in onze seminaries en pastorieën is volgens mij noodzakelijk”, zegt de Paus. Hij beveelt de priesters ook “pastorale naastenliefde” aan, dat wil zeggen een pastoraal die niet herleid wordt tot “programmatische, organisatorische of legale bemiddeling, hoe noodzakelijk die ook moge zijn”.
Tenslotte brengt de Paus in herinnering dat Paus Franciscus - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Amoris Laetitia
Over vreugde van de liefde
(19 maart 2016) “het resultaat is van de werkzaamheden en het gebed van heel de Kerk”. De verdieping die zij brengt, zegt hij nog, “zal de groei, consolidatie en heiligheid van het gezin zeker ten goede komen”.
In de brief aan de Argentijnse Bisschoppen zegt hij expliciet dat, zoals zij het verwoord hebben, er geen andere interpretatie mogelijk is. Eerder verwees de Paus nog naar Kard. Schönborn over interpretaties van zijn schrijven en in een vliegtuiginterview gaf hij ook al aan dat kort gezegd zij die in overspel leven, omdat zij hun partner in het kerkelijk huwelijk verlaten hebben en met een ander (burgerlijk) een nieuwe relatie zijn aangegaan, toch ter Communie mogen gaan. Dit in tegenstelling tot wat de kerkelijke leer en de traditie leert, het kerkelijk wetboek Wetboek
Codex Iuris Canonici
Codex van het Canonieke recht
(25 januari 1983) voorschrijft etc.
Het document van de Argentijnse bisschoppen, dat zich concentreert op hoofdstuk 8 van de apostolische Exhortatie (“Kwetsbaarheid begeleiden, onderscheiden en integreren”) legt uit dat er geen “toelating” tot de sacramenten bestaat maar dat een “proces van persoonlijke begeleiding door een herder nodig is”.
Deze weg leidt niet noodzakelijk naar de sacramenten, maar kan zich richten op andere vormen van grotere integratie in het leven van de Kerk: grotere aanwezigheid in de gemeenschap, deelname aan gebeds- en meditatiegroepen, engagement in verschillende vormen van kerkelijke dienstbetoon.
De bisschoppen preciseren deze weg van onderscheiding: “Wanneer de concrete omstandigheden waarin een koppel zich bevindt, het mogelijk maken (…) kan men het engagement voorstellen in onthouding te leven”.
Als onthouding “metterdaad niet mogelijk is”, moet de weg van onderscheiding “ieder geval afzonderlijk op een gepaste manier onderscheiden”.
En “als men tot de erkenning komt dat in een concreet geval beperkingen bestaan die de verantwoordelijkheid en de fout verzachten, vooral wanneer iemand meent nog meer te kort te zullen schieten en de kinderen van de nieuwe verbintenis schade te berokkenen , opent Paus Franciscus - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Amoris Laetitia
Over vreugde van de liefde
(19 maart 2016) de mogelijkheid toegang te hebben tot de sacramenten van verzoening en Eucharistie”.
Het Argentijnse document benadrukt dat deze mogelijkheid geen “onbegrensde toegang tot de sacramenten” betekent. De bisschoppen merken op dat bij “onopgeloste onrechtvaardigheden, de toelating tot de sacramenten uiterst ergernis gevend zijn”. Zij citeren hieromtrent situaties die geduld en bijzondere aandacht vragen: een nieuwe verbintenis na een recente echtscheiding, iemand die meermaals tekortgeschoten is in zijn/haar familiale verplichtingen, of iemand die “een soort van apologie afficheert”, of “te koop loopt met zijn/haar situatie alsof hij/zij tot het christelijk ideaal behoort”.
De bisschoppen zeggen dat “het gepast kan zijn dat een eventuele toegang tot de sacramenten op een private manier gebeurt, vooral als men conflictsituaties voorziet”.
En zij nodigen ook uit de gemeenschap te begeleiden zodat zij “groeit in een geest van begrip en onthaal, zonder dat dit verwarring zou impliceren betreffende de leer van de Kerk over de onontbindbaarheid van het huwelijk”.
Vert. Maranatha-gemeenschap
Bron: zenit.org (bewerkt)
Publicatiedatum: 13 september 2016
Laatst bewerkt: 15 september 2016
