Paus Franciscus hekelt het klerikalisme en richt een krachtige brief aan de Canadese kard. Marc Ouellet, prefect van de Congregatie voor de Bisschoppen en voorzitter van de Pauselijke Commissie voor Latijns Amerika. De Paus heeft in maart laatstleden de leden ontmoet van de voltallige zitting van de commissie, die zich gebogen had over het thema: “Het onmisbaar engagement van leken in het openbare leven”.
Paus Franciscus herinnert kortom aan de theologie van het sacrament van de Doop en de Wijding: het gewijde ambt staat ten dienste van het gemeenschappelijke ambt van de gedoopten.
“Niemand werd als priester of bisschop gedoopt”, doch als leek, en het doopsel is “een onuitwisbaar teken dat niemand ooit zal kunnen uitwissen”.
Hij nodigt de herders uit niet “te vergeten dat de Kerk geen elite is van priesters, gewijden en bisschoppen” want allemaal samen vormen wij “het heilig volk van God, wat vele risico’s inhoudt”. Hij wijst zonder aarzelen “het klerikalisme” aan als “één van de grootste vervormingen waaraan Latijns Amerika het hoofd moet bieden”.
En hij legt zijn redenen uit, die theologisch van aard zijn: “Klerikalisme annuleert niet alleen de persoonlijkheid van de christen maar heeft tevens de neiging de doopgenade te verkleinen en onderwaarderen”.
“In plaats van een impuls te geven aan de verschillende bijdragen en voorstellen dooft het klerikalisme eerder en stilaan het profetisch vuur waarvan de Kerk in haar geheel geroepen is onder de volken te getuigen.”
“Niet de herder moet aan de leek zeggen wat hij moet doen en zeggen, de leek weet dat goed en beter dan wij”, zegt de Paus nog.
Bovendien heeft de Paus het klerikalisme “van de leken” ooit gehekeld en hij verklaart een beetje in dezelfde lijn: “Zonder ons daarvan rekenschap te geven, hebben wij een elite van leken voortgebracht, denkend dat geëngageerde leken alleen degenen zijn die voor de priester werken en waarbij wij de gelovige vergeten en verwaarloosd hebben die dikwijls brandt van hoop in de dagelijkse strijd voor zijn geloof”.
Hij wijst op een midden waar zich dat probleem niet laat gevoelen: “de volkspastoraal”, waarvan hij tegelijk erkent dat zij “beperkingen” kan hebben: het is, zegt hij “één van de zeldzame ruimtes waar het volk van God bevrijd werd van de invloed van het klerikalisme” en “wanneer zij goed georiënteerd is, meer bepaald door een pedagogie van evangelisatie, is zij rijk aan waarden”.
Voor wat de grote pastorale oriëntaties betreft, nodigt de Paus de herders uit ze te evalueren door zich de vraag te stellen of zij een keuze zijn voor “naastenliefde en broederlijkheid, en het verlangen naar waarheid en gerechtigheid”.
Hij laat opmerken dat ook leken oplossingen kunnen aanbieden: “Het is niet logisch – zelfs onmogelijk – als herder te denken dat wij het monopolie moeten hebben van oplossingen voor de vele uitdagingen van het dagelijks leven (…). Wij moeten onze gelovigen ter zijde staan, hen op hun zoektocht begeleiden en hun verbeelding stimuleren om op de huidige problemen een antwoord te kunnen geven”.
Volgens zijn gewoonlijke pedagogie vraagt hij: “hoe zorgen wij ervoor dat zich geen corruptie in ons hart nestelt?”.
Vert. Maranatha-gemeenschap
Bron: zenit.org
Publicatiedatum: 27 april 2016
Laatst bewerkt: 31 juli 2020
