“Geef ons vandaag onze liefde van deze dag”: dat is het dagelijkse gebed dat Paus Franciscus aan koppels aanbeveelt. Voor Sint-Valentijn ontmoette de Paus ongeveer 25.000 verloofden op een zonovergoten Sint-Pietersplein. Een feestelijk moment dat door de grote toeloop niet in de zaal van Paulus VI plaatsvond maar op het plein voor de basiliek. Aan de toegang tot het plein stond de jongeren een geschenk te wachten: een kussen met het blazoen en de handtekening van de Paus voor de trouwringen van hun aanstaande huwelijk.
Met de glimlach, met grapjes en dicht bij het volk, beantwoordde de Paus vragen van drie koppels om hen, los van zijn tekst, vanuit zijn hart, aan te sporen.
Zie voor de volledige tekst: Paus Franciscus - Toespraak
Drie vragen over het huwelijk
Ontmoeting met ca. 25.000 verloofden - Sint Pietersplein
(14 februari 2014)
Hij stelt in de huidige cultuur “angst” vast: angst “om zich voor altijd te engageren”. Om die angst te “verzorgen”, nodigt hij uit, de weg van het huwelijk te nemen “en zich aan Jezus toe te vertrouwen”.
Het gaat erom “kleine stappen te zetten” om “samen te groeien” want “liefde is een relatie: een relatie die groeit en die men opbouwt zoals een huis” en om stevig te zijn, moet dat huis gebouwd worden op “de rots van waarachtige liefde, Gods liefde”. Toch volstaat het niet dat liefde “duurzaam is”, zij moet ook “van kwaliteit” zijn. Daarom moedigt de Paus hen aan “voor elkaar te bidden en samen te bidden” en “Jezus te vragen dat Hij uw liefde zou vermeerderen”.
Hij gaf dit gebed aan de verloofden en gehuwden: “geef ons vandaag onze liefde van deze dag” want “de dagelijkse liefde van de echtgenoten is echt brood voor de ziel, dat het koppel sterkt om door te gaan”.
In het gezamenlijk leven dat soms moeilijk is – “het volmaakte gezin bestaat niet, man en vrouw zijn evenmin volmaakt, de schoonmoeder nog minder” grapte de Paus – gaf hij drie sleutelwoorden: “alstublieft” of “mag ik?” / "dank u" / "het spijt me”.
“Mag ik?” is “hoffelijk weten binnen te komen in het leven van de ander” want “echte liefde dringt zich niet op met hardheid en agressiviteit”.
“Dank u” onderlijnt dat het “belangrijk is een levendig besef te bewaren dat de ander een gave Gods is en voor Gods geschenken zegt men dank u”.
Tenslotte riep hij op "vergiffenis te vragen" en "de ander niet te beschuldigen" en vooral "nooit de dag te eindigen zonder vrede te sluiten”: niemand heeft nood aan “grote redevoeringen” maar aan een “gebaar van vrede”.
De Paus gaf enkele raadgevingen voor de huwelijksviering die “een waar feest” moet zijn, doch een “christelijk feest, geen werelds feest”: “dat het een mooi feest zou zijn, maar met Jezus”.
Ook de uiterlijke tekenen, het feestmaal, de foto’s, kleding en bloemen moeten “doen uitkomen wat echt van belang is” en op “de aanwezigheid van de Heer” wijzen.
Volgens de Paus “is het huwelijk een werk van alle dagen, het werk van een juwelier”: het gaat erom “samen menselijker te worden” in een gezamenlijk leven waar “de echtgenoot de taak heeft zijn echtgenote meer vrouw te maken en de vrouw haar echtgenoot meer man”.
De Paus besloot de ontmoeting met een rondrit op het plein onder het gejuich van de menigte.
Vert.: Maranatha-gemeenschap
Bron: zenit.org
Publicatiedatum: 14 februari 2014
Laatst bewerkt: 17 februari 2014
