
Mededeling van Radio-Vaticana
Krachtens een Heilig Officie
Piam et constantem
Over de crematie
(5 juli 1963), dat tot nu toe nog niet was gepubliceerd, zal de kerkelijke begrafenis niet meer worden geweigerd in geval van verbranding, indien deze niet is gekozen in een geest van afwijzing van de christelijke dogma's. Hier volgt de tekst, die naar aanleiding hiervan op 6 juni '64 door Radio-Vaticana is gepubliceerd.
Persagentschappen hebben een bericht verspreid volgens welke de Kerk haar houding betreffende de lijkverbranding zou hebben gewijzigd. In werkelijkheid brengt het H. Officie in een speciale Heilig Officie
Piam et constantem
Over de crematie
(5 juli 1963) een verzachting aan in de toepassing van bepaalde kerkelijke straffen, die in het Wetboek
Codex Iuris Canonici (1917) (27 mei 1917) voorzien zijn voor hen, die zich na hun dood laten cremeren.
De Kerk heeft de gelovigen altijd aanbevolen de doden te begraven. Volgens een eenstemmige en traditionele leer en een onafgebroken gewoonte vertolkt de teraardebestelling getrouwer het dogma van de onsterfelijkheid der ziel en van de verrijzenis van de lichamen. De lijkverbranding daarentegen is vooral in Europa volgens een conventionele symboliek dikwijls ingevoerd in een duidelijk vooropgezette anti-christelijke en anti-godsdienstige geest als een formele ontkenning en verwerping van het geloof in de verrijzenis van de lichamen en in de onsterfelijkheid van de ziel.
Juist om deze houding, zo veelvuldig voorkomend in het verleden, heeft de Kerk zware straffen uitgevaardigd tegen hen, die de lijkverbranding in praktijk brengen; onder andere het weigeren van de sacramenten, van openbare gebeden en van de kerkelijke begrafenis.
In zichzelf is de lijkverbranding echter met geen enkele natuurlijke of bovennatuurlijke waarheid in strijd; nog minder kan zij beschouwd worden als een grens, een obstakel aan de goddelijke almacht voor de verrijzenis van de lichamen. In het bewustzijn van deze waarheid heeft de Kerk zich nooit verzet en verzet zij zich niet tegen lijkverbranding, die wegens zware en ernstige redenen, vooral van publieke aard, gerechtvaardigd is.
De verandering in de houding der zielen en in de mentaliteit ten opzichte van de lijkverbranding, welke bijna overal niet meer het verwerpen van de christelijke dogma's tot doel heeft, de bijzondere eisen van hygiënische en economische orde en erkenning van de tradities van bepaalde volkeren hebben tot grondslag gediend van de huidige België - Mgr. André-Joseph Léonard
Crematie of teraardebestelling?
(8 april 2013). Voortaan zal de kerkelijke begrafenis slechts geweigerd worden als zeker blijkt dat de lijkverbranding uit sektarisme, uit haat tegen de katholieke godsdienst en uit ontkenning van de christelijke dogma's gekozen is. Hetzelfde criterium zal gelden voor de weigering van Sacramenten en van openbare gebeden.
Evenwel blijft de voorkeur van de Kerk voor de teraardebestelling, zoals ook haar verzet tegen een lijkverbranding, die niet wegens ernstige motieven gerechtvaardigd is. De gewoonte van de teraardebestelling - die het idee suggereert van een dood, die te vergelijken is met de slaap, en dus de verwachting van een ontwaken, van de verrijzenis, de dag van het laatste oordeel - behoudt al haar waarde en dient op allerlei wijzen aangemoedigd te worden.
Bron: La Civilta cattolica, 20 juni '64
Zie ook:
Publicatiedatum: 20 juni 1964
Laatst bewerkt: 25 oktober 2016