Dierbare studenten,

Hoe moet ik jullie bedanken dat jullie in zo grote getale, met zoveel blijdschap en vertrouwen je verzameld hebt rondom jullie vader, het hoofd van de katholieke Kerk? Ik hoop en ik bid er God om dat deze ontmoeting voor ons een uur mag worden van diepe gemeenschap naar hart en geest, onvergetelijk voor mij en van beslissend belang voor jullie.

Jullie problemen en verwachtingen als studenten van de Ivoorkust zijn mij bekend. Ik ben er tegelijkertijd gelukkig en bezorgd om. Ik richt mij dan ook vol vertrouwen tot jullie als tot jeugd in een concrete situatie, als tot dragers van grote menselijke en christelijke verwachtingen. De dienst van het Woord die wij zojuist beëindigd hebben heeft er beslist toe bijgedragen jullie harten ontvankelijk te maken. Deze drie lezingen vormen een ideaal kader voor de serieuze meditatie die wij zo dadelijk zullen houden.

De Kerk, waartoe jullie behoren door de sacramenten van doopsel en vormsel – na afloop zal ik tot mijn vreugde enkele van jullie het sacrament van het vormsel mogen toedienen -, is van meet af aan een open Kerk geweest die openstaat voor alle mensen en alle culturen; een Kerk die de verzekering gekregen heeft dat zij door alle vernederingen en vervolgingen heen, die zij in de loop van de geschiedenis heeft ervaren, een glorierijke voleinding zal bereiken; een Kerk die op een geheimvolle manier bezield wordt door de Geest van Pinksteren, maar die ook vol ijver erop bedacht is aan de mensen hun onvervreemdbare waardigheid te openbaren, en hun roeping tot ,huisgenoten Gods’, tot schepselen waarin God woont, de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Is het niet een geweldige stimulans, de atmosfeer te mogen inademen van een Kerk die altijd jong is en vastbesloten?

Nog onlangs hebben jullie bisschoppen zich gericht tot jullie evenals tot jullie ouders en tot allen die voor jullie verantwoordelijkheid dragen. Met hun brief wilden zij op de gevaren wijzen die jullie bedreigen, en jullie, jongeren, zowel als de volwassenen oproepen tot een nieuw geestelijk elan. Velen van jullie zijn zich de moeilijkheden en noden die in de kringen van de jongeren bestaan, ten volle bewust. Zonder te generaliseren, schuwen zij niet de dingen bij hun naam te noemen en aan de ouderen een appèl te richten onder verwijzing naar de beroemde woorden van de profeet Jeremias: ,De vaders hebben zure druiven gegeten en de kinderen krijgen er stroeve tanden van’ (Jer. 31, 29) .

Ik van mijn kant zou jullie vandaag willen overtuigen van een waarheid die gemakkelijk te begrijpen is, maar die van beslissend belang is. Ze geldt voor iedere mens en voor iedere menselijke samenleving waar lichamelijk of geestelijk geleden wordt: het is de overtuiging dat een zieke niet genezen kan worden als hij niet zelf de nodige geneesmiddelen gebruikt. Het is hetzelfde dat de heilige apostel Jakobus aan de eerste christenen duidelijk wilde maken Vgl. Jak. 1, 23-26 . Wat haalt het uit wanneer je de kwaal in de spiegel van het persoonlijke en kollektieve geweten beschouwt, en haar dan meteen weer vergeet of weigert er iets aan te doen?

Ieder lid van de samenleving draagt op dit punt zijn eigen verantwoordelijkheid. Daarom is ook iedereen tot een persoonlijke omkeer geroepen, wat zeer zeker een goede manier is om mee te werken aan de evangelisatie van de wereld Vgl. H. Paus Paulus VI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Evangelisatie in de Moderne Wereld, Evangelii Nuntiandi (8 dec 1975), 21.41. Maar aan jullie vraag ik: Wanneer alle jongeren bereid zouden zijn hun eigen leven te veranderen, zou dan niet heel de samenleving anders worden? Waarom nog langer wachten op de ideale oplossingen van problemen waaronder jullie gebukt gaan? Jullie dynamiek, jullie verbeeldingskracht en jullie geloof zijn in staat bergen te verzetten!

Laten we eens samen, in alle rust en realistisch, de wegen beschouwen die jullie dichter bij de samenleving brengen waarvan jullie dromen: een samenleving die gegrondvest is op waarheid, gerechtigheid, broederschap en vrede; een menswaardige samenleving zoals God die gewild heeft. De wegen die daar naar toe leiden, zijn onvermijdelijk die van een ijverige voorbereiding op jullie verantwoordelijkheden van morgen, het zijn die van een waarachtig geestelijk ontwaken.

Jongeren van de Ivoorkust, hebt samen de moed tot leven! Mensen die geschiedenis maken, zij het op het laagste of op het hoogste niveau, zijn steeds degenen die diep overtuigd zijn van de roeping van de mens: de roeping tot zoeken, tot strijden en tot opbouwen. Hoe ziet jullie mensbeeld eruit? Dat is een fundamentele vraag; het antwoord daarop beslist over de toekomst van jullie en van jullie land, want jullie hebben de plicht jullie leven te doen slagen!

Ja, jullie hebben verplichtingen ten opzichte van jullie volk. Op onzichtbare wijze worden jullie gedragen door de voorbije generaties. Zij maakten het mogelijk dat jullie nu kunnen studeren, zij verschaften jullie de toegang tot een cultuur die van jullie de elite, het uitverkoren deel van een jong volk moet maken. Het volk rekent op jullie. Vergeef het hun wanneer zij jullie als bevoorrechten beschouwen. Jullie zijn dat ook inderdaad, minstens wat betreft de culturele goederen die jullie toebedeeld zijn. Hoeveel jongeren van jullie leeftijd – in jullie eigen land en elders in de wereld – zijn arbeiders en dragen als fabrieks- of landarbeider reeds bij tot de productie en tot het economisch welslagen van hun land. Anderen zijn helaas zonder werk en beroep, dikwijls zelfs zonder hoop. Weer anderen hebben nog geen kans, en zullen die ook nooit krijgen, op een gekwalificeerde opleiding. Ten opzichte van al deze mede-jongeren hebben jullie de plicht tot solidariteit. En omgekeerd hebben zij ten opzichte van jullie het recht eisen aan jullie te stellen. Dierbare jongeren, willen jullie de denkers, de technici en de verantwoordelijken zijn die jullie land en Afrika zo nodig heeft? Vlucht dan als de pest het gemakkelijke leventje en de gemakkelijke oplossingen. Wees mild ten opzichte van anderen, maar streng voor jezelf! Wees mensen!

Laat mij nog een ander, belangrijk aspect onderstrepen van de menselijke, intellectuele en technische voorbereiding op jullie toekomstige opgaven. Een aspect dat ook tot jullie plichten behoort. Behoud jullie Afrikaanse oorsprong! Behoed de waarden van jullie cultuur! Jullie kent die en bent er trots op: eerbied voor het leven, solidariteit in het gezin en ondersteuning van de ouders, eerbied tegenover de ouden, gevoel voor gastvrijheid, een weldoordachte handhaving van tradities, gevoel voor feesten en symbolen, bereidheid tot dialoog en uitpraten waar het gaat om geschillen bij te leggen. Dat alles vormt een ware schat waaruit jullie nieuwe dingen te voorschijn kunt en moet halen voor de opbouw van jullie land volgens een oorspronkelijk en typisch Afrikaans model, waarin zich de waarden van het eigen culturele verleden harmonisch verbinden met het corresponderende aanbod vanuit de moderne beschaving. Maar blijf juist op dit punt voorzichtig ten opzichte van samenlevingsmodellen die gebaseerd zijn op het egoïstisch streven naar het individuele geluk en de mammon, of op de klassenstrijd en de gewelddadigheid. Iedere vorm van materialisme is oorzaak van menselijke ontaarding en slavernij voor het leven in de maatschappij.

Laten we nog wat verder gaan, om helder zicht te krijgen op de weg die jullie te gaan hebt of weer opnieuw moet inslaan. Wie is jullie God? Zonder de moeilijkheden te ontkennen die sociale en culturele veranderingen van onze tijd de gelovigen bereiden, denk ik ook aan al degenen die voor het behoud van hun geloof strijden, en daarom durf ik jullie kort en met nadruk te zeggen: Heft jullie hoofden omhoog! Kijkt met nieuwe ogen naar Jezus Christus! Ik neem de vrijheid om jullie in alle vriendschap te vragen: Kennen jullie de brief die ik het vorig jaar gericht heb tot alle christenen over Christus, de Verlosser? In het voetspoor van de pausen die mij zijn voorgegaan, met name van paus Paulus VI, heb ik geprobeerd de bekoring en dwaling te bezweren van de hedendaagse mens en de moderne samenleving om God opzij te schuiven en een einde te maken aan de uitdrukking van het religieuze gevoel. De dood van God in het hart en in het leven van de mens betekent de dood van de mens. Ik schreef in deze brief: „De mens die zichzelf ten diepste wil begrijpen, mag daartoe geen genoegen nemen met de eerste de beste onvolledige, dikwijls oppervlakkige en zelfs louter schijnbare kriteria en maatstaven van het eigen zijn; maar met zijn angst en onzekerheid, ook met zijn zwakheid en zondigheid, met zijn leven en zijn dood moet hij naar Christus gaan. Hij moet met heel zijn wezen als het ware in Christus binnentreden. Om zichzelf te vinden moet de mens zich de hele werkelijkheid van de Menswording en Verlossing , eigen maken’ en in zich opnemen. Wanneer hij dat innerlijk proces diep aan zich laat voltrekken, brengt het niet alleen een aanbiddende liefde tot God teweeg, maar tevens diepe verwondering over zichzelf. Hoe waardevol moet de mens wel zijn voor de Schepper als hij , zulk een grote Verlosser’ heeft verdiend, en als ,God Zijn Zoon heeft gegeven’ opdat de mens ,niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben’.”

Ja, dierbare jongeren, Jezus Christus is geen ontvoerder van mensen maar een Redder. Hij wil jullie bevrijden om van jullie allemaal redders te maken, zowel in de studentenwereld van vandaag alsook in de beroepen en verantwoordelijkheden die jullie in de toekomst op jullie zullen nemen.

Daarom: houdt op met in stilte te denken of hardop te zeggen dat het christelijk geloof alleen maar voor kinderen en eenvoudige mensen is. Mocht het zo lijken, dan hebben jongeren zowel als volwassenen het ernstig veronachtzaamd hun geloof te laten groeien in het ritme van hun menselijke ontwikkeling. Het geloof is geen mooi kleedje voor de tijd van de kinderjaren! Het is een gave van God, een straal van licht en kracht die van Hem komt, en moet alle levensgebieden verlichten en bezielen in de mate dat het de verantwoordelijkheden doordringt. Kiest vastbesloten, en helpt daarbij je vrienden en collega-studenten, voor wegen van een persoonlijke religieuze vorming die die naam waardig is. Doe een beroep op de hulp van de aalmoezeniers en begeleiders die jullie ter beschikking staan. Span je in om samen met hen een synthese te vinden tussen jullie menselijke kennis en jullie geloof, tussen jullie Afrikaanse cultuur en de moderne, tussen jullie opgave als burgers en jullie roeping als christenen. Beleef je geloof en leer samen te bidden. Zo zul je het gevoel voor kerk-zijn weer hervinden als een gemeenschap van gelovigen die zich om dezelfde Heer geschaard hebben en die uitgaan onder hun broeders en zusters om hen lief te hebben en hen te dienen, zoals Christus gedaan heeft. Voor jullie is het van levensbelang je in te voegen in christelijke, broederlijke en dynamische gemeenschappen. Bezoek ze daarom ijverig! Beziel ze met de adem van jullie jeugd! Bouw ze op, wanneer ze nog niet bestaan. De bekoring om het ergens anders te zoeken zal dan verdwijnen. Dan hoef je niet meer in vreemde groepen te zoeken wat het christendom jullie in overvloed te bieden heeft.

Het spreekt vanzelf dat de persoonlijke en gemeenschappelijke verdieping waarover we zojuist gesproken hebben, jullie tot een concrete apostolische inzet moet brengen. Velen van jullie zijn daar trouwens al mee bezig en ik feliciteer jullie daarmee. Jeugd van de Ivoorkust, vandaag roept Christus jullie door middel van zijn plaatsbekleder op aarde. Hij roept jullie precies zo als Hij Petrus en Andreas, Jakobus en Johannes en de andere apostelen geroepen heeft. Hij roept jullie voor de opbouw van Zijn Kerk, voor de opbouw van een nieuwe maatschappij. Komt in grote getale! Neemt jullie plaats in in de christelijke gemeenschap. Geef grootmoedig je tijd en je talenten, je hart en je geloof om de liturgische vieringen te verlevendigen, om deel te nemen aan de zo onmetelijk grote taak van de catechese onder de kinderen, de jongeren en zelfs onder de volwassenen; kom je invoegen in de talrijke diensten aan de allerarmsten, de analfabeten, de gehandicapten, de vereenzaamden, de vluchtelingen en de mensen die onderweg zijn; komt om jullie studentenbewegingen met nieuw leven te bezielen, en dáár mee te werken waar de menselijke persoon verdedigd en vooruitgeholpen wordt. Het werkterrein is inderdaad onmetelijk groot, maar ook begeesterend voor jongeren die zich zo vol leven voelen

Dit lijkt me het aangewezen moment om me te richten tot die jongeren die het sacrament van het vormsel gaan ontvangen en daarmee een nieuwe fase betreden van hun leven als gedoopte: de fase van de actieve dienst op het onmetelijk terrein van de evangelisatie van de wereld. De handoplegging en de zalving met het heilig chrisma, zijn een werkelijke en werkzame verwijzing naar de volledige nederdaling van de heilige Geest in het diepst van jullie persoon, in het snijpunt om zo te zeggen van jullie menselijke vermogens, van jullie verstand dat de waarheid zoekt en van jullie vrijheid die op zoek is naar een ideaal. Jullie vormsel is het Pinksteren voor jullie leven! Besef de ernst en de grootheid van dit sacrament. Wat zal voortaan jullie levensstijl zijn? Die van de apostelen toen zij de zaal van het Laatste Avondmaal verlieten. Die van de christenen van alle tijden, die met heel hun enthousiasme trouw bleven aan het gebed, aan de verdieping van hun geloof en aan het getuigenis, aan het breken van het brood en aan de dienst aan de naasten, met name de allerarmsten Vgl. Hand. 2, 42-47 .

Jonge vormelingen van vandaag en van gisteren, trekt voort op jullie levensweg als enthousiaste getuigen van het pinkster-gebeuren, dat een onuitputtelijke bron is van jeugd en dynamiek voor de Kerk en voor de wereld.

Weest erop bedacht dat je soms op tegenstand zult stuiten, op minachting en spot. De ware leerlingen staan niet boven hun Meester. Hun kruisen zijn als het lijden en het kruis van Christus: geheimvolle bronnen van vruchtbaarheid. Tweeduizend jaar kerkgeschiedenis bevestigen de paradox van de vruchtbaarheid van het tot offer geworden lijden.

Laat mij jullie tenslotte verzekeren dat zo’n apostolische inzet jullie niet alleen voorbereidt op het dragen van toekomstige zware verantwoordelijkheden, maar ook op het stichten van gedegen gezinnen zonder welke een volk niet lang kan voortbestaan; en wel, wat méér is: van christelijke gezinnen die even zovele basiscellen vormen van de kerkelijke gemeenschap. Door zo’n apostolische inzet zullen sommigen van jullie ertoe komen zich helemaal aan Christus te geven, in het priesterschap of in het religieuze leven. De bisdommen van de Ivoorkust hebben evenals alle bisdommen van Afrika, recht op jullie edelmoedig antwoord op het appèl dat de Heer ongetwijfeld op velen van jullie doet: Kom, en volg Mij!’

Is dit nu een strovuur, deze viering? Deze gezamenlijke meditatie, is zij een strovuur? De liturgische teksten van deze zesde zondag van Pasen zeggen ons het tegendeel. Het Johannesevangelie verzekert ons dat de heilige Geest woont in de harten van hen die liefhebbende en trouwe leerlingen zijn van Christus. De heilige Geest wil het geheugen van de gelovigen opfrissen, hen diep in hun binnenste verlichten en hen helpen om op de problemen van hun tijd in vrede een antwoord te geven, met een hoopvol vertrouwen dat die nieuwe wereld zal komen die in het boek Openbaring geschilderd wordt. Moge diezelfde heilige Geest ons allen één maken en ons toewijden aan de dienst van God, onze Vader, en aan de dienst van de mensen, onze broeders, door Christus, in Christus, en met Christus!

Amen

Zie ook:
Reizen van de Pausen