Het is daarom niet voldoende seksuele voorlichting te geven en de objectieve morele beginselen daarover uiteen te zetten. Ook in de groei van hun geestelijk leven hebben kinderen steeds steun nodig, zodat hun biologische ontwikkeling en de driften die zij beginnen te ervaren steeds gepaard gaan met een groeiende liefde voor God, Schepper en Verlosser, en een steeds groter besef van de waardigheid van iedere mens en van zijn of haar lichaam. In het licht van het mysterie van Christus en de kerk kunnen de ouders duidelijk maken welke positieve betekenis de menselijke seksualiteit heeft binnen de samenhang van de eigen aangeboren roeping tot liefde en de roeping van alle mensen tot heiligheid.

Daarom moet in de gesprekken met de kinderen steeds duidelijk worden gemaakt hoe men kan groeien in liefde voor God en de naaste, en hoe men moeilijkheden kan overwinnen: “Middelen daartoe zijn: beheersing van zinnen en geest, waakzaamheid en voorzichtigheid om gelegenheden tot zondigen te vermijden, het bewaren van de ingetogenheid, soberheid in het genieten van genoegens, gezonde bezigheden, aanhoudend gebed en veelvuldig gebruik van de sacramenten van de boete en de eucharistie. Laten vooral de jongeren ijverig de godsvrucht tot de onbevlekte Moeder van God voeden.” Congregatie voor de Geloofsleer, Over enkele vraagstukken van de seksuele ethiek, Persona humana (29 dec 1975), 12

Om hun kinderen te leren zich een kritisch en zelfstandig oordeel te vormen over de kringen waarin ze verkeren, en ook om hun bij te brengen de media te gebruiken zonder er slaaf van te zijn, dienen de ouders steeds aan de hand van positieve voorbeelden aan te geven op welke wijze ze hun vitale energie geschikt kunnen aanwenden, en moeten zij hun de betekenis duidelijk maken van genegenheid en solidariteit binnen het grote geheel van maatschappij en kerk.

Om afwijkende neigingen en gedrag te onderkennen en op de juiste wijze te beoordelen is grote omzichtigheid en behoedzaamheid vereist. Wanneer ouders daarvoor komen te staan, dienen ze zich ook te wenden tot in wetenschappelijk en moreel opzicht goed opgeleide deskundigen om te achterhalen wat de achterliggende oorzaken van de symptomen zijn, en om degene die het betreft, op degelijke en duidelijke wijze te helpen bij het overwinnen van de problemen. Het pedagogisch handelen dient daarbij meer gericht te zijn op de oorzaken dan op het rechtsreeks bestrijden van het verschijnsel; Vgl. Congregatie voor de Geloofsleer, Over enkele vraagstukken van de seksuele ethiek, Persona humana (29 dec 1975), 9 Vgl. Congregatie Katholieke Vorming (seminaries en universiteiten), Schets voor een seksuele opvoeding, Educatieve richtlijnen over de menselijke liefde (1 nov 1983), 99 indien nodig dienen zij de hulp in te roepen van deskundigen, zoals artsen, opvoedkundigen, psychologen, met een juist christelijk aanvoelen.

Het doel van de ouderlijke opvoeding is hun kinderen de overtuiging bij te brengen dat kuisheid in de eigen levensstaat mogelijk is en vreugde brengt. Het maakt een mens blij zijn gevoelsleven harmonieus te zien rijpen, een Godsgeschenk en een liefdesgeschenk die zelfgave mogelijk maakt binnen het geheel van de eigen roeping. De mens is in feite het enige schepsel op aarde dat God om zichzelf heeft gewild en “hij kan zichzelf alleen volledig vinden in de oprechte gave van zichzelf”. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 24 “Christus gaf wetten voor iedereen… Ik verhinder u niet te trouwen noch verzet ik mij ertegen dat u genoegen beleeft. Ik wil alleen dat u dat op gematigde wijze doet, zonder onfatsoen, schuld of zonde. Ik schrijf u niet voor naar de bergen of de woestijn te vluchten, maar wel dat u midden in de steden goed, zedig en kuis moet weten te leven.” H. Johannes Chrysostomos, Preek over het Evangelie volgens Mattheüs, In Matthaeum Homilia. 7, 7: PG 57, 80-81

Het zal iemand die zich beijvert aan Gods genade te beantwoorden nooit aan zijn bijstand ontbreken. Bij hun werk aan de gewetensvorming van hun kinderen, dienen de ouders ervoor te zorgen dat ze de sacramenten welbewust ontvangen waarbij ze zelf het goede voorbeeld moeten geven. Wanneer kinderen en jonge mensen ervaren wat de genade en barmhartigheid van God in de sacramenten bewerkt, zullen zij in staat zijn de kuisheid oprecht als een gave van God te beleven, tot Zijn eer en uit liefde voor Hem en voor andere mensen. Het sacrament van de verzoening biedt daadwerkelijk de noodzakelijke en bovennatuurlijke steun, met name als een vaste biechtvader beschikbaar is. Hoewel het niet zonder meer tot de taak hoort van de biechtvader om geestelijke leiding te geven, is dergelijke leiding toch een kostbare hulp om in de verschillende fasen van ontwikkeling inzicht en morele steun te verkrijgen.

Veel baat kan men ook hebben van het lezen van welgekozen aanbevolen opvoedkundige boeken, die een breder en grondiger vorming bieden en waarin men ook voorbeelden en bewijzen van deugd kan vinden.