Wanneer eenmaal is vastgesteld wat men met de voorlichting wil bereiken, moeten tijdstip en methode nader aangegeven worden, te beginnen bij de prille jeugd.

Ouders beseffen heel goed dat hun kinderen op een persoonlijke wijze moeten worden behandeld, overeenkomstig de persoonlijke situatie van hun lichamelijke en geestelijke ontwikkeling, waarbij tegelijk goed rekening dient te worden gehouden met het leefmilieu van de jonge mens en met hetgeen hij of zij dagelijks meemaakt. Om duidelijk te weten wat zij ieder kind moeten zeggen, is het van belang dat de ouders allereerst de Heer bidden dat Hij hun inzicht geeft, en dat ze er samen over spreken zodat hetgeen ze zeggen niet te gedetailleerd maar ook niet te vaag is. Het werkt averechts als men bij de kinderen op teveel details ingaat. Maar het is onverstandig de eerste voorlichting te lang uit te stellen, want iedereen is op dit punt van nature nieuwsgierig en komt vroeg of laat voor vragen te staan, vooral in een cultuur waar, ook in het openbaar, maar al teveel te zien is.

In het algemeen zal de eerste seksuele voorlichting aan een klein kind niet gaan over genitale seksualiteit, maar eerder over zwangerschap en over de geboorte van een broertje of zusje. De natuurlijke nieuwsgierigheid van een kind wordt bijvoorbeeld gewekt als het bij de moeder de tekenen van zwangerschap ziet, en meemaakt hoe zij in verwachting is. Van deze gelukkige omstandigheid kunnen de ouders profiteren om enkele eenvoudige feiten over zwangerschap te vertellen, maar altijd moet daarin de bewondering medeklinken voor het scheppend werk van God, die wil dat het door Hem geschonken nieuwe leven in het lichaam van de moeder dicht bij haar hart wordt gekoesterd.