Alfonso Kardinaal López Trujillo - 8 december 1995
Deze kenmerken zijn gebaseerd op het feit dat “man en vrouw zich in het huwelijk zo aan elkaar hechten dat zij – volgens de woorden van het boek Genesis – ‘één vlees’ worden (Gen. 2, 24). Hoewel man en vrouw somatisch verschillend zijn, hebben zij als twee menselijke subjecten op grond van hun lichamelijke constitutie, op gelijke wijze deel aan het vermogen te leven ‘in waarheid en liefde’. Dit vermogen, dat karakteristiek is voor het menselijk wezen als persoon, heeft tegelijkertijd een geestelijke en een lichamelijke dimensie… Het gezin dat hieruit voortkomt, ontleent zijn innerlijke hechtheid aan het verbond tussen de gehuwden, dat Christus tot sacrament verheven heeft. Het ontleent zijn gemeenschapskarakter, ja zijn kenmerken als ‘gemeenschap’, aan die fundamentele gemeenschap van gehuwden die voortgezet wordt in de kinderen: ‘Bent u bereid kinderen als geschenk uit Gods hand te aanvaarden, hen in uw liefde te laten delen en hen op te voeden?’, vraagt de celebrant tijdens de huwelijksritus. Het antwoord van de gehuwden komt overeen met de diepste waarheid van de liefde die hen verenigt.” H. Paus Johannes Paulus II, Brief, Brief aan de Gezinnen - Bij gelegenheid van het Internationaal Jaar van het Gezin, Gratissimam sane (2 feb 1994), 8 Met op dezelfde wijze geformuleerde woorden verbinden de echtelieden zich aan elkaar en beloven “eeuwige trouw”, Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Het Huwelijk, Ordo celebrandi Matrimonium (19 mrt 1969), 60 aangezien hun trouw voortvloeit uit deze persoonsgemeenschap die geworteld is in het plan van de Schepper, in de Liefde van de Drie-eenheid en in het sacrament dat het beeld is van de trouwe eenheid tussen Christus en zijn kerk.