Het in praktijk brengen van de sociale leer doorloopt in het algemeen de volgende drie fasen: het verkennen van de situatie, het beoordelen van de situatie in het licht van de beginselen, het vaststellen van wat kan en moet gedaan worden om de gegeven richtlijnen uit te voeren naargelang van de omstandigheden van tijd en plaats. Deze drie fasen duidt men aan met de woorden: zien, oordelen, handelen.

Het is zeer gewenst, dat de jongeren deze fasen overdenken en zoveel mogelijk in de praktijk volgen. Anders blijft het geleerde voor hen louter theorie zonder dat het in daden wordt omgezet.

Maar waar het gaat over de praktijk, kunnen ook onder oprechte katholieken meningsverschillen voorkomen. In dergelijke gevallen moeten zij zorgen, toch alle waardering en respect voor elkaar te bewaren en ook te tonen en tevens zoeken naar punten van overeenkomst om bijtijds te handelen volgens de eisen van het ogenblik. Zij mogen hun krachten niet verspillen aan eindeloze discussies en, onder voorwendsel het hoogste te zoeken, niet verzuimen, wat feitelijk gedaan kan worden en dus gedaan moet worden.

In hun activiteit op economisch en sociaal gebied komen de katholieken niet zelden in contact met personen van een andere levensbeschouwing. In zulke gevallen moet het hun eerste zorg zijn, altijd principieel te blijven en zich niet te laten verleiden tot compromissen, die afbreuk doen aan de godsdienst of de moraal. Toch moeten zij anderen ook met begrip en welwillendheid tegemoet treden, iedere vorm van egoïsme vermijden en zich bereid tonen om in loyale samenwerking datgene te verwezenlijken, wat in zich goed is of waaruit goed kan voortkomen. Maar als de kerkelijke overheid op dit punt iets beveelt of beslist, dan zijn de katholieken verplicht, zich aanstonds hierbij neer te leggen. Want de Kerk heeft niet alleen het recht en de plicht, de godsdienstige en zedelijke beginselen te verdedigen, maar ook haar gezag te doen gelden, waar het gaat over de praktische toepassing van deze beginselen.