Tot dit doel moeten de regeerders een gezonde opvatting hebben van het algemeen welzijn, d.w.z. van het complex van maatschappelijke factoren, die de mensen in staat stellen, hun persoonlijke vervolmaking vollediger en gemakkelijker te verwezenlijken. Ook achten wij het noodzakelijk, dat de groeperingen of lichamen en de vele andere ondernemingen, waardoor de socialisering vooral tot stand komt, werkelijk hun eigen wetgeving hebben en dat ze hun doeleinden nastreven in loyale onderlinge samenwerking, tot groter algemeen welzijn. Maar ook moeten dergelijke lichamen de vorm en het karakter van echte gemeenschappen vertonen. Dit zal het geval zijn, als ze hun leden steeds behandelen als menselijke personen en actief bij hun belangen betrekken.

Bij de groeiende organisatorische ontwikkeling van de moderne maatschappij zullen de staten des te gemakkelijker de juiste ordening kunnen vinden, naarmate zij de volgende twee factoren weten te verbinden: enerzijds de autonomie van de individuen en de maatschappelijke groepen, in onderlinge samenwerking, anderzijds de coördinerende en stimulerende activiteit van de overheid met betrekking tot het private initiatief.

Voltrekt zich de socialisering volgens deze normen en overeenkomstig de zedelijke orde, dan behoeft ze niet noodzakelijk een ernstige bedreiging of een te zware belasting te betekenen voor de individuen. Integendeel, dan mag men verwachten, dat ze zal bijdragen zowel tot de ontplooiing en vervolmaking van ieders persoonlijke gaven als tot een goed geordende samenleving. Een dergelijke samenleving is, zoals onze voorganger Pius XI z.g. in zijn Encycliek Paus Pius XI - Encycliek
Quadragesimo Anno
Over de aanpassing van de sociale orde
(15 mei 1931) Paus Pius XI, Encycliek, Over de aanpassing van de sociale orde, Quadragesimo Anno (15 mei 1931), 136, absoluut noodzakelijk om volledig te voldoen aan de sociale rechten en plichten.