Laten wij nu hoopvol verdergaan! Een nieuw millennium ligt voor ons open als een wijdse oceaan waarop wij ons wagen in het vertrouwen op de steun van Christus. De Zoon van God die uit liefde voor de mensen tweeduizend jaar geleden mens werd, zet ook vandaag nog zijn werk verder: wij moeten een doordringende blik hebben om dit te zien en vooral een ruim hart om aan Gods plan mee te werken. Was het niet juist om met deze levende bron van onze hoop opnieuw in contact te treden dat wij dit Jubeljaar hebben gevierd? Nu nodigt Christus die wij beschouwd en bemind hebben, ons nogmaals uit ons op tocht te begeven: "Ga dan, maak alle volkeren tot leerling; doop hen in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest" (Mt. 28, 19). Deze missionaire opdracht leidt ons binnen in het derde millennium en roept ons tegelijk op tot dezelfde geestdrift die de christenen van het eerste uur kenmerkte: wij kunnen vertrouwen op de kracht van de Heilige Geest zelf die op Pinksteren is uitgestort en die ons vandaag voortstuwt om verder op weg te gaan, gesteund door de hoop die "niet beschaamd wordt" (Rom. 5, 5).

In het begin van deze nieuwe eeuw moet onze stap meer alert zijn wanneer wij weer op de wegen van de wereld verder trekken. De wegen waarop ieder van ons, elk van onze Kerken voortgaat, zijn talrijk. Maar er is geen enkele afstand tussen al diegenen die in de unieke communio nauw met elkaar verbonden zijn. Die communio wordt elke dag gevoed aan de tafel van het eucharistisch Brood en van het Woord van leven. Elke zondag is een beetje als het samenzijn in het Cenakel dat de verrezen Christus ons weerom schenkt. In dit Cenakel verscheen Hij "de eerste dag van de week" (Joh. 20, 19) aan de zijnen om over hen de levenwekkende gave van de Geest uit te "blazen" en hen op weg te zetten voor het grote avontuur van de evangelisatie.

De heilige Maagd begeleidt ons op die weg. Aan haar heb ik, enkele maanden geleden, samen met talrijke bisschoppen die uit heel de wereld waren gekomen, het derde millennium toevertrouwd. In de loop van de voorbije jaren, heb ik haar dikwijls voorgesteld en aanroepen als de "Ster van de nieuwe evangelisatie". Ik stel haar weerom voor als het lichtend morgenrood en de veilige gids op onze weg. Als echo van de stem van Jezus zelf Vgl. Joh. 19, 26 zeg ik opnieuw aan Maria: "Vrouw, ziehier uw kinderen" en ik bied haar de kinderlijke genegenheid van heel de Kerk aan.

Geliefde broeders en zusters, de symbolische heilige deur wordt achter ons gesloten. Maar dit gebeurt om meer dan ooit de levende deur die Christus is, wijd open te houden.
Na de geestdrift van het Jubeljaar komen wij niet opnieuw in de alledaagse grijsheid terecht. Integendeel, als onze pelgrimstocht authentiek was, zijn daardoor onze benen soepeler geworden voor de tocht die op ons wacht. Wij moeten het elan van de apostel Paulus overnemen: "Me richtend op wat voor me ligt, streef ik naar het doel: de prijs van de hemelse roeping die God in Christus Jezus tot mij richt" (Fil. 3, 13-14). En ook de contemplatie bij Maria moeten wij navolgen: na haar pelgrimstocht naar de heilige stad Jeruzalem, keerde zij naar haar huis in Nazareth terug, terwijl ze in haar hart trouw het geheim van haar Zoon bewaarde Vgl. Lc. 2, 51 .

Moge de verrezen Jezus, die met ons op weg ging zoals met de leerlingen van Emmaüs en door hen herkend werd bij het "breken van het Brood" (Lc. 24, 35), ons waakzaam vinden en bereid om zijn gelaat te herkennen en zo naar onze broeders en zusters toe te lopen en hun het grote nieuws te melden: "Wij hebben de Heer gezien!" (Joh. 20, 25).

Dit zijn de zozeer verlangde vruchten van het Jubeljaar 2000 dat ons zo levendig het Mysterie van Jezus van Nazareth, Zoon van God en Verlosser van de mensen, voor ogen heeft gesteld.

Moge op dit ogenblik dat het Jubeljaar wordt besloten om ons verder open te stellen voor een hoopvolle toekomst, de lof en de dankzegging van heel de Kerk zich richten tot de Vader, de Zoon en de Heilige Geest!

Met deze wens geef ik allen, vanuit de grond van mijn hart, mijn zegen.

Vaticaan, 6 januari 2001, plechtigheid van de Openbaring van de Heer, in het drieëntwintigste jaar van mijn pontificaat.

Johannes Paulus II