"We zouden Jezus willen ontmoeten" (Joh. 12, 21). Dit verzoek werd aan de apostel Filippus gericht door enkele Grieken die ter gelegenheid van het Paasfeest op bedevaart naar Jeruzalem waren gekomen. Ditzelfde verlangen bezielt ons in dit Jubeljaar. Zoals die pelgrims tweeduizend jaar geleden, stellen onze tijdgenoten, vaak onbewust, aan de hedendaagse gelovigen dezelfde vraag: spreek niet enkel over . Christus. maar toon ons wie Hij is. Heeft de Kerk immers niet de opdracht gekregen het licht van Christus te laten schijnen in elk tijdperk van de geschiedenis en zijn gelaat ook te laten oplichten voor de generaties van het nieuwe millennium?

Maar ons getuigenis zou ongetwijfeld erg zwak overkomen, als we er niet eerst toe zouden komen zelf zijn gelaat te contempleren. Het Jubeljaar heeft ongetwijfeld geholpen om dit uitdrukkelijker te doen. Bij het einde van het Jubeljaar gaan we ons gewoon dagelijks leven hernemen en bewaren we al de ervaringen die we in deze bijzondere periode mochten meemaken en blijft onze blik meer dan ooit gevestigd op het gelaat van de Heer.