Het Jubeljaar - hoe kon het anders - was ook een belangrijke tijd voor de naastenliefde. In de voorbereidende jaren deed ik reeds een oproep tot een grotere en actievere aandacht voor de problemen van de armoede die de wereld nog steeds teisteren. Op dit vlak krijgt de kwestie van de internationale schuld van de arme landen een bijzondere betekenis. Een edelmoedig gebaar naar deze landen toe, lag in de lijn van het Jubeljaar, dat in zijn oorspronkelijke bijbelse vorm precies een tijd was waar de gemeenschap het engagement opnam om de rechtvaardigheid en de solidariteit te herstellen tussen de mensen in de teruggave van de materiële goederen die hun waren onttrokken. Ik ben gelukkig te mogen vaststellen dat de parlementen van meerdere Staten-schuldeisers onlangs een substantiële vermindering hebben goedgekeurd van de bilaterale schuld die weegt op de armste landen met de hoogste schuldenlast. Ik hoop dat de respectieve regeringen spoedig deze parlementaire besluiten tot uitvoering brengen. Daarentegen is de kwestie van de multilaterale schuldenlast van de armste landen ten aanzien van de financiële internationale organismen, eerder nog problematischer gebleken. Het is wenselijk dat de staten die lid zijn van deze organisaties, vooral degene die een grotere macht hebben, erin slagen om de nodige consensus te bereiken om te komen tot een spoedige oplossing voor een probleem waarvan het ontwikkelingsproces van talrijke landen afhangt, en dat zware consequenties heeft voor de economische en existentiële situatie van ontelbare mensen.