H. Paus Johannes Paulus II - 6 januari 2001
De talrijke jubileumvieringen brachten een grote verscheidenheid aan mensen samen. Het indrukwekkende aantal deelnemers heeft soms de krachten van organisatoren en animatoren, zowel van de kant van de Kerk als van de burgerlijke maatschappij, zwaar op de proef gesteld. Ik zou van deze brief gebruik willen maken om hen mijn hartelijkste dank te betuigen. Maar meer dan de aantallen heeft mij vooral de ernstige inzet voor gebed, bezinning en communio ontroerd die meestal tijdens deze ontmoetingen tot uitdrukking kwam.
Wij denken op een bijzondere wijze terug aan de vreugdevolle en enthousiaste bijeenkomst van de jongeren. Als er van dit jaar 2000 één beeld sterker zal bijblijven dan andere, dan is het zeker wel deze stroom van jongeren waarmee ik een bevoorrechte dialoog mocht aangaan, gebaseerd op wederzijdse sympathie en diep onderling begrip. Zo was het reeds vanaf de eerste H. Paus Johannes Paulus II - Toespraak
Welkomstwoord - Opening WJD Rome 2000
(15 augustus 2000) die ik tot hen richtte vanaf het plein van Sint-Jan van Lateranen en het Sint-Pietersplein. Daarna heb ik ze zien uitzwermen over de stad, blij zoals het voor jongeren hoort, maar ook bezonnen, verlangend naar gebed en naar zingeving en naar oprechte vriendschap. Het zal niet makkelijk zijn, voor henzelf, noch voor wie hen hebben gadegeslagen, om deze week, waar Rome "jong werd met de jongeren", uit het geheugen te wissen. Het is onmogelijk om de H. Paus Johannes Paulus II - Homilie
Jullie zijn de Apostelen van dit derde millennium
Afsluitende H. Mis op Tor Vergata - WJD Rome 2000
(20 augustus 2000) te vergeten.
Hier is nog eens gebleken hoe de jongeren voor Rome en voor de Kerk een bijzondere gave van Gods Geest zijn. Als men naar de jongeren kijkt, met de problemen en de broosheid die hen kenmerken in de huidige maatschappij, dreigt ons soms een soort pessimisme te overvallen. Het jubileum van de jongeren heeft ons de verrassing geschonken en een boodschap gebracht van een jeugd die, niettegenstaande mogelijke ambiguïteiten, diep verlangt naar de authentieke waarden die in Christus in volheid aanwezig zijn. Is Christus niet het geheim van de ware vrijheid en van de diepe vreugde van het hart? Is Christus niet de beste vriend en tevens degene die opvoedt tot elke ware vriendschap? Als aan de jeugd het ware gelaat van Christus wordt voorgesteld, zien ze Hem als een overtuigend antwoord en zijn ze bereid om zijn boodschap te aanvaarden, zelfs als ze veeleisend is en getekend door het Kruis. Daarom heb ik me laten meeslepen door hun enthousiasme en heb ik niet geaarzeld te vragen dat ze een radicale keuze zouden maken voor geloof en leven. Ik heb ze een prachtige taak toevertrouwd: "wachters in de morgen" te worden Vgl. Jes. 21, 11-12 bij de dageraad van dit nieuw millennium.
