Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Voor deze pedagogie van de heiligheid is er een christendom nodig dat zich in de eerste plaats onderscheidt door de kunst van het gebed. Het Jubeljaar is een jaar geweest van meer intens persoonlijk en gemeenschappelijk gebed. Maar wij weten ook dat het gebed niet vanzelfsprekend is. Bidden moeten we leren en net als de eerste leerlingen moeten we telkens opnieuw aan de goddelijke Leermeester deze kunst vragen: "Heer, leer ons bidden" (Lc. 11, 1). In het gebed voltrekt zich de dialoog met Christus die ons tot zijn vertrouwelingen maakt: "Laten we met elkaar verbonden blijven, jullie en Ik" (Joh. 15, 4). Deze wederkerigheid is het wezen zelf, de ziel van het christelijk leven en zij is de voorwaarde van elk authentiek pastoraal leven. Zij is in ons tot stand gebracht door de heilige Geest en opent ons, door en in Christus, voor de beschouwing van het gelaat van de Vader. Deze drievuldigheidslogica van het christelijk gebed aanleren, door haar vóór alles in de liturgie ten volle te beleven, hoogtepunt en bron van het kerkelijk leven Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 10, maar ook in de persoonlijke gebedservaring, dat is het geheim van een werkelijk vitaal christendom dat geen enkel motief heeft om de toekomst met vrees tegemoet te zien, omdat het voortdurend tot de bron terugkeert en er zich in vernieuwt.