Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Een betekenisvolle consequentie van de eschatologische spanning binnen de Eucharistie bestaat in het feit dat zij onze weg door de geschiedenis een impuls geeft, doordat zij een zaadje van levendige hoop legt in de dagelijkse toewijding van ieder afzonderlijk aan de vervulling van zijn eigen plichten. Wanneer de christelijke kijk op de dingen er werkelijk toe leidt dat wij kijken naar "de nieuwe hemel" en "de nieuwe aarde" Vgl. Openb. 21, 1 , dan verzwakt dit niet, maar stimuleert juist ons verantwoordelijkheidsgevoel voor de huidige wereld. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 39 Ik wil dit graag met kracht herhalen bij het begin van het nieuwe millennium opdat de christenen zich meer dan ooit betrokken voelen bij het nauwgezet nakomen van hun plichten als burgers van de aarde. Het is hun opdracht met het licht van het Evangelie bij te dragen aan de opbouw van een wereld naar de maatstaf van de mens en in volkomen harmonie met het plan van God.

Veel problemen verduisteren de horizon van onze tijd. Het mag volstaan te denken aan de noodzaak om te werken voor de vrede, om degelijke voorwaarden van gerechtigheid en solidariteit in de betrekkingen tussen de volkeren te brengen, en om het menselijk leven vanaf de ontvangenis tot aan zijn natuurlijke einde te verdedigen. En wat moet men denken van de duizend ongerijmdheden van een 'gemondialiseerde' wereld, waarin de zwaksten, de kleinsten en de armsten schijnbaar weinig te verwachten hebben? Juist in deze wereld moet de christelijke hoop oplichten! Ook daarom wilde de Heer in de Eucharistie bij ons blijven en heeft Hij in zijn heilige tegenwoordigheid bij de offermaaltijd de belofte van een door zijn liefde vernieuwde mensheid gegraveerd. Daar waar de synoptische evangeliën verslag doen van de instelling van de Eucharistie, biedt het Johannesevangelie, aldus de diepe betekenis aangevend, het verhaal van de "voetwassing", waarin Jezus zich tot Heer van de gemeenschap en de dienst maakt Vgl. Joh. 13, 1-20 , om zo de diepe betekenis van de instelling duidelijk te maken. De heilige apostel Paulus noemt van zijn kant de deelname van de christelijke gemeenschap aan de maaltijd van de Heer 'onwaardig', wanneer er verdeeldheid bestaat en de gemeenschap onverschillig staat tegenover de armen. Vgl. 1 Kor. 11, 17-22.27-34 Vgl. H. Johannes Chrysostomos, Preek over het Evangelie volgens Mattheüs, In Matthaeum Homilia. 50,3-4: PG 58,508-509; “Wilt gij het lichaam van Christus eren? Negeer Hem niet als Hij naakt is. Bewijs Hem geen eer in de tempel als Hij in zijde gekleed gaat, om Hem daarna buiten te negeren als Hij het koud heeft in schamele kleding. Hij die zei: "Dit is Mijn Lichaam" is dezelfde die zei: "Ik had honger en gij hebt Mij niet te eten gegeven" en "Wat gij voor de minste van Mijn broeders hebt gedaan, hebt gij voor Mij gedaan..." Wat baat het als de Eucharistische tafel vol staat met gouden kelken, terwijl uw broeder sterft van de honger? Stil eerst zijn honger en met wat er over is kunt gij het altaar versieren" Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De ontwikkeling van de mens en de samenleving
Twintig jaar na Populorum Progressio van Paus Paulus VI, Sollicitudo Rei Socialis (30 dec 1987), 31

De dood des Heren verkondigen "totdat Hij komt" (1 Kor. 11, 26) betekent dat allen die deelnemen aan de Eucharistie bereid moeten zijn hun leven te veranderen en het in zekere zin helemaal "Eucharistisch" te maken. Deze vrucht van een omgevormd leven en een toewijding aan de omvorming van de wereld in overeenstemming met het Evangelie laat schitterend de eschatologische spanning zien die inherent is aan het vieren van de Eucharistie en het christelijk leven als geheel: "Kom, Heer Jezus" (Openb. 22, 20).