Na echter die genootschappen, die onze gewetensplicht ons verbiedt goed te keuren, ter zijde gesteld te hebben, kan het praktisch lijken te onderzoeken, of het geoorloofd is, in plaats daarvan een ander soort van genootschappen op te richten, dat tegelijk volgens de wet en volgens het kerkelijk recht is, en op die wijze de Franse katholieken te vrijwaren voor de zeer ernstige moeilijkheden, die hen bedreigen.

Ongetwijfeld, niets bekommert, niets beangstigt ons meer dan die moeilijkheden. En mocht er, zo al geen gunstige, toch maar enige hoop bestaan om het zonder schending van Gods rechten te kunnen beproeven en aldus onze beminde kinderen van de vrees voor zulke zware rampen te bevrijden. Maar omdat, zolang de wet blijft wat ze is, zulk een hoop in het geheel niet bestaat, verklaren we, dat het niet geoorloofd is, een proef te nemen met die andere soort van genootschappen, zolang het niet op wettige en zekere wijze zal vaststaan, dat de goddelijke inrichting der Kerk, de onveranderlijke rechten van de paus en de bisschoppen, hun zeggingsmacht over de voor de Kerk nodige goederen, vooral de kerkgebouwen, door middel der genoemde genootschappen altijd ten volle onaangetast en gegarandeerd zullen zijn. Het tegendeel kunnen we niet willen, zonder de heiligheid van onze plicht te verraden en de ondergang der Franse Kerk te veroorzaken.