Na dus overeenkomstig onze plicht die onrechtvaar- 2 dige wet veroordeeld te hebben, zijn we begonnen met zeer nauwkeurig na te gaan, of de artikelen van die wet ons ten slotte nog enige mogelijkheid lieten om het godsdienstig leven in Frankrijk te organiseren zonder dat aan de heilige beginselen, waarop de Kerk berust, enige afbreuk zou worden gedaan. Hierbij leek het ons goed, ook het advies van u, de gezamenlijke Franse bisschoppen, in te winnen, en hebben we voor uw algemene vergadering de voornaamste punten ter beraadslaging aangegeven. Welnu, na van uw besluiten kennis te hebben genomen; na het gevoelen van verscheiden kardinalen te hebben ingewonnen; na over de zaak lang en ernstig te hebben nagedacht en in vurig gebed de Vader der lichten (Jak. 1, 17) te hebben aangeroepen, zien we, dat we het bijna algemeen gevoelen van uw vergadering door ons apostolisch gezag moeten bekrachtigen.

Bijgevolg, wat betreft de „burgerlijke genootschappen voor de eredienst", zoals de wet ze voorschrijft, beslissen we aldus: ze kunnen onder geen beding gevormd worden zonder de hoogheilige rechten te schenden, die het leven zelf der Kerk raken.