Bij het droevig schouwspel van deze ellende, waardoor niet alleen onze zonen uit de lekenstand, maar vooral zij, die tot de priesterlijke waardigheid zijn verheven, juist daarom worden geslagen om het schriftuurwoord in vervulling te doen gaan: „Ik zal de herder slaan en de schapen der kudde zullen worden verstrooid" (Mt. 26, 31) Vgl. Mc. 14, 27 , bij dit schouwspel moeten wij de aandacht van allen er op vestigen, dat in de loop der eeuwen niet alleen bij de beschaafde, maar ook bij de onbeschaafde volkeren de priesters als de middelaars tussen de hemel en de mensen, altijd de hun toekomende achting en eerbied hebben genoten. Toen echter de goddelijke Verlosser de duisternis der dwaling had verdreven en ons de hemelse waarheid leerde en ons liefdevol liet delen in het eeuwige priesterschap, toen deze achting en eerbied nog steeds toegenomen; en zo heeft mende bisschoppen en priesters beschouwd als liefdevolle vaders, die niets anders beoogden dan het algemeen welzijn van het hun toevertrouwde volk.

Dezelfde goddelijke Verlosser echter had gezegd: „De leerling staat niet boven zijn meester" (Mt. 10, 24) ; „heeft men Mij vervolgd, dan zal men ook u vervolgen" (Joh. 15, 20) „zalig zijt gij, als men u om Mijnentwil beschimpt en vervolgt, en vals beschuldigt van allerlei kwaad; verheugt en verblijdt u, want groot is uw loon in de hemel." (Mt. 5, 11-12)

Wij behoeven er ons daarom niet over te verwonderen, als in onze dagen, meer wellicht .dan in voorbije eeuwen, de Kerk van Jezus Christus en vooral haar bedienaren door vervolging, leugen, laster en allerlei soort van ellende en beproeving worden getroffen; maar laten wij veeleer onze veilige hoop stellen op Hem, die, waar Hij de komende beproevingen reeds voorspeld had, ons toch met de volgende woorden wilde aansporen: „In de wereld hebt gij verdrukking te lijden; maar schept moed: Ik heb de wereld overwonnen." (Joh. 16, 33)