Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Dertien jaar later gaf ik de Congregatie voor de Geloofsleer opdracht om u een vragenlijst te sturen over de toepassing van het Motu Proprio Paus Benedictus XVI - Motu Proprio
Summorum Pontificum
Over het gebruik van de Romeinse Liturgie voorafgaand aan de hervorming van 1970
(7 juli 2007). De ontvangen reacties brachten een situatie aan het licht die mij teleur stelt en zorgen baart, wat de noodzaak bevestigt om in te grijpen. Helaas is de pastorale bedoeling van mijn voorgangers, die trachtten "alles in het werk te stellen opdat al diegenen die oprecht het verlangen naar eenheid koesteren in deze eenheid kunnen blijven of deze kunnen hervinden" Paus Benedictus XVI, Brief, Aan de Bisschoppen ter gelegenheid van de Apostolische brief "Motu Propriodata" Summorum Pontificum over het gebruik van de Romeinse Liturgie voorafgaand aan de hervorming van 1970 (7 juli 2007), 6 vaak ernstig genegeerd. Een gelegenheid die door heilige Johannes Paulus II en nog grootmoediger door Benedictus XVI werd geboden om de eenheid van het ecclesiaal lichaam te herstellen, met respect voor de verschillende liturgische gevoeligheden, is gebruikt om afstanden te vergroten, verschillen te verharden en tegenstellingen op te bouwen die de Kerk schaden en haar vooruitgang belemmeren, waardoor ze wordt blootgesteld aan het risico van verdeeldheid.

Ik ben evenzeer getroffen door de misstanden aan ene als aan andere zijde in de viering van de liturgie. Net als Benedictus XVI betreur ik ook dat "op veel plaatsen niet op een getrouwe wijze werd gevierd met de voorschriften van het nieuwe Missaal, maar dat deze eerder werd opgevat als een machtiging en zelfs als een verplichting tot creativiteit". Paus Benedictus XVI, Brief, Aan de Bisschoppen ter gelegenheid van de Apostolische brief "Motu Propriodata" Summorum Pontificum over het gebruik van de Romeinse Liturgie voorafgaand aan de hervorming van 1970 (7 juli 2007), 3 Maar evenzeer betreur ik het instrumentele gebruik van het H. Paus Johannes XXIII - Apostolische Constitutie
Missale Romanum ex auctoritate Joanne XXIII, P.P. (23 juni 1962), dat in toenemende mate wordt gekenmerkt door een groeiende afwijzing van niet alleen de liturgische hervorming, maar ook van het Tweede Vaticaans Concilie, met de ongegronde en onhoudbare bewering dat zij de Traditie en de "ware Kerk" heeft verraden. Onder de aanname dat de weg van de Kerk begrepen moet worden in de dynamiek van de Traditie die is "afkomstig van de apostelen, blijft in de Kerk groeien onder de bijstand van de Heilige Geest" 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 8, vormt het Tweede Vaticaans Concilie de meest recente fase van deze dynamiek, waarin het katholieke episcopaat luisterde om de weg te onderscheiden die de Geest aan de Kerk wees. Twijfelen aan het Concilie is twijfelen aan de bedoelingen zelf van de concilievaders, die plechtig hun collegiale macht uitoefenden cum Petro et sub Petro in het Oecumenisch Concilie Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 23, en is uiteindelijk twijfelen aan de Heilige Geest die de Kerk leidt.