Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Ook de kerk leert door ervaring en bezinning en zij begrijpt nu beter de betekenis welke aan de vrijheid van onderzoek moet worden gegeven, zoals ik zei tot de vertegenwoordigers van de Spaanse universiteiten op 3 november 1982:

'De kerk steunt vrijheid van onderzoek welke een van de edelste eigenschappen van de mens is. Door het onderzoek komt de mens tot de Waarheid: een van de mooiste namen welke God zichzelf geeft. Daarom is de kerk ervan overtuigd, dat er geen werkelijke tegenspraak tussen wetenschap en geloof kan bestaan, daar heel de werkelijkheid in laatste instantie van God de Schepper voortkomt. Dat verklaart het Tweede Vaticaans Concilie. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 36 Ik heb er zelf bij verschillende gelegenheden aan herinnerd als ik me tot mannen en vrouwen van de wetenschap richtte. Wetenschap en geloof vertegenwoordigen ongetwijfeld twee verschillende, in hun proces autonome orden van kennis, maar die uiteindelijk overeenkomen in de ontdekking van de algehele werkelijkheid, welke haar oorsprong in God heeft’ H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, In de Dom van Keulen, Tijdens de ontmoeting met wetenschappers en studenten (15 nov 1980)’  H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Madrid (Spanje), Tot vertegenwoordigers van koninklijke academies, de wereld van de unievrsiteit, het onderzoek, wetenschap en cultuur van Spanje (3 nov 1982), 8

Men ziet zo duidelijker dat de goddelijke openbaring waarvan de kerk de waarborg en getuige is, uit zichzelf geen wetenschappelijke theorie van het heelal bevat en dat de bijstand van de Heilige Geest geenszins de verklaringen waarborgt die wij naar voren zouden willen brengen over de fysieke samenstelling van de werkelijkheid.

Dat de kerk op een zo ingewikkeld terrein met moeite kon vorderen moet ons niet verwonderen of ergeren. De kerk die gesticht is door Christus die zich de weg, de waarheid en het leven noemde, blijft evenwel samengesteld uit beperkte mensen die nauw verbonden zijn met hun culturele tijd. Zo erkent zij altijd belang te stellen in het onderzoek betreffende de kennis van het fysische, biologische of psychische heelal. Slechts door nederige en ijverige studie leert zij het wezenlijke van het geloof scheiden van de wetenschappelijke stelsels van een tijdperk, vooral wanneer een aangewende lezing van de bijbel verbonden zou blijken met een noodzakelijke kosmogonie.