Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De Maagd die bleef luisteren, altijd bereid om de wil van de Heer te vervullen, is een voorbeeld voor de gelovige die leeft op zoek naar God. Aan dit thema, evenals aan de relatie tussen waarheid en vrijheid, besteedde het Tweede Vaticaans Concilie een zorgvuldige reflectie. In het bijzonder keurden de concilievaders juist veertig jaar geleden een 2e Vaticaans Concilie - Verklaring
Dignitatis Humanae
Over de godsdienstvrijheid - Het recht van de persoon en van de gemeenschappen op sociale en burgerlijke vrijheid in godsdienstige aangelegenheden
(7 december 1965), dat wil zeggen het recht van individuen en gemeenschappen om de waarheid te kunnen zoeken en vrijelijk hun geloof te belijden. De eerste woorden die ook de titel van dit document vormen, zijn "2e Vaticaans Concilie - Verklaring
Dignitatis Humanae
Over de godsdienstvrijheid - Het recht van de persoon en van de gemeenschappen op sociale en burgerlijke vrijheid in godsdienstige aangelegenheden
(7 december 1965)": de godsdienstvrijheid vloeit voort uit de bijzondere waardigheid van de mens die, onder alle schepselen op deze aarde, de enige is die in staat is een vrije en bewuste relatie met zijn Schepper aan te gaan. "Op grond van hun waardigheid hebben alle mensen, als zijnde personen, dat wil zeggen begaafd met verstand en vrije wil (...) de natuurlijke drang en de zedelijke verplichting, de waarheid te zoeken, vooral met betrekking tot de godsdienst". 2e Vaticaans Concilie, Verklaring, Over de godsdienstvrijheid - Het recht van de persoon en van de gemeenschappen op sociale en burgerlijke vrijheid in godsdienstige aangelegenheden, Dignitatis Humanae (7 dec 1965), 2

Vaticanum II bevestigt aldus opnieuw de traditionele katholieke leer, volgens welke de mens, als geestelijk wezen, de waarheid kan kennen en daarom de plicht en het recht heeft ernaar te zoeken. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Verklaring, Over de godsdienstvrijheid - Het recht van de persoon en van de gemeenschappen op sociale en burgerlijke vrijheid in godsdienstige aangelegenheden, Dignitatis Humanae (7 dec 1965), 3 Met dit fundament dringt het Concilie sterk aan op de godsdienstvrijheid, die zowel voor individuen als voor gemeenschappen moet worden gegarandeerd, met inachtneming van de legitieme eisen van de openbare orde. En deze conciliaire leer is na veertig jaar nog steeds zeer actueel. Inderdaad, de godsdienstvrijheid wordt lang niet overal effectief gegarandeerd: in sommige gevallen wordt zij om religieuze of ideologische redenen geweigerd; op andere momenten, hoewel zij theoretisch erkend wordt, wordt zij in feite belemmerd door de politieke macht of, op een meer verhulde wijze, door de culturele dominantie van het agnosticisme en het relativisme.