Terwijl de horizon van de mens verandert onder invloed van beelden die voor hem worden gekozen, wordt hij zich tegelijk bewust van een andere vervorming die een even rampzalig als onverwacht gevolg van de menselijke werkzaamheid vormt. Opeens merkt de mens, dat hij de natuur door zijn onbezonnen roofbouw dreigt te vernietigen en op zijn beurt het slachtoffer dreigt te worden van het milieuverontreiniging. Maar niet alleen de omgeving van de mens wordt door vervuiling, ophoping van afval, nieuwe ziekten en de absolute vernietigingskracht van de mens tot een blijvende bedreiging; de mens heeft bovendien zijn eigen samenleving niet meer in de hand, zodat de levensomstandigheden die hij aan de toekomst nalaat ondraaglijk kunnen worden. Hier ligt een sociaal probleem dat heel de mensheid aangaat.

Deze nieuwe inzichten moeten het perspectief vormen waarop de christenen zich richten om samen met de andere mensen een toekomst in handen te nemen die voortaan aan allen gemeenschappelijk is.