Op het jongste Oecumenisch Concilie heeft de Kerk nog eens krachtig bevestigd, dat de menselijke persoon uitgangspunt, subject en doel van alle maatschappelijke instellingen is en moet zijn. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 25 Elke mens heeft dus recht op arbeid, op de mogelijkheid om door de uitoefening van een beroep zijn bekwaamheden en zijn persoonlijkheid te ontwikkelen, op een rechtvaardig loon dat hem in staat stelt zijn eigen leven en dat van de zijnen in materieel, sociaal, cultureel en geestelijk opzicht menswaardig uit te bouwen Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 67 en tenslotte op bijstand, wanneer hij die wegens ziekte of ouderdom nodig heeft.

Al erkennen de democratieën ter verdediging van deze rechten het beginsel van vakvereniging, ze zijn niet altijd even bereidwillig, als het erom gaat dit ook in praktijk te brengen. De vakbonden spelen een zeer belangrijke rol: ze vertegenwoordigen de verschillende categorieën werknemers, bevorderen hun legitieme medewerking aan de economische bloei van de samenleving en brengen hen tot steeds groter bewustzijn van hun verantwoordelijkheid voor het algemeen welzijn. Dat neemt niet weg, dat het optreden van de vakbonden soms tot moeilijkheden leidt: hier en daar gebeurt het, dat ze van hun machtspositie gebruik maken om door een staking - die overigens gewettigd is als uiterste middel tot verdediging van eigen rechten - voorwaarden op te leggen die al te zwaar wegen voor de economie in haar geheel of voor de maatschappij, of dat ze duidelijk politieke eisen willen doordrukken. Met name in de dienstverlenende sector, die noodzakelijk is voor het dagelijks leven van heel de gemeenschap, zal men oog moeten hebben voor de drempel die niet mag worden overschreden, wil er geen ontoelaatbare schade worden berokkend.