Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Onder de belangrijkste veranderingen van onze tijd mogen wij niet stilzwijgend voorbijgaan aan de steeds toenemende rol van de sociale communicatiemiddelen en aan hun invloed bij de omvorming van mentaliteit, kennis, structuren en van de samenleving zelf. De positieve aspecten ervan zijn talrijk: zij maken, dat het nieuws van overal ter wereld ons vrijwel onmiddellijk bekend is; met voorbijgaan aan de factor afstand leggen zij contact en dragen ze elementen van eenheid tussen alle mensen aan; zo maken ze een veel ruimere verspreiding van vorming en cultuur mogelijk. De wijze waarop de sociale communicatiemiddelen van nature functioneren, geeft ze langzamerhand echter een nieuw soort machtspositie. Hoe zou men zich dan geen vragen stellen over hen die deze macht in handen hebben, over hun doelstellingen, de middelen die zij aanwenden en de uitwerking van hun optreden op het gebied van de persoonlijke vrijheid, van politiek en ideologie, en van het sociaal, economisch en cultureel leven? Zij die deze macht bezitten, hebben een zeer ernstige verantwoordelijkheid op het punt van de waarheid van het nieuws dat ze moeten verspreiden, van de behoeften en reacties die daaruit voortkomen en van de waarden die zij aanbieden. Met de televisie breekt zich bovendien een nieuwe wijze van kennis en het begin van een nieuwe beschaving baan: die van het beeld.

De overheid kan uiteraard niet onbekend blijven met de groeiende invloed van de sociale communicatiemiddelen en met de voor- of nadelen die daaruit voortvloeien voor de authentieke ontwikkeling en vooruitgang van de burgerlijke samenleving.

Daarom is het haar taak haar dienstverlenende functie tot het algemeen welzijn uit te oefenen, door nuttige initiatieven aan te moedigen en steun te verlenen aan particulieren of groeperingen die de fundamentele waarden van de menselijke persoon en van de gemeenschap willen verdedigen. Bovendien dient zij de nodige maatregelen te nemen, opdat geen schade wordt toegebracht aan het gemeenschappelijk erfgoed van waarden waarop de authentieke vooruitgang van de samenleving steunt. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de publiciteitsmedia, Inter Mirifica (4 dec 1963), 12