De gehele geschiedenis door hebben de Vaders van de Kerk, haar herders, haar leraren, dezelfde leeropvatting verkondigd, zonder dat de verschillende meningen over het moment van de instorting van de geestelijke ziel een twijfel aandroegen over de ongeoorloofdheid van de abortus. Zeker, toen, in de Middeleeuwen, de opvatting algemeen was dat de geestelijke ziel eerst na de eerste weken aanwezig was, heeft men een verschil gemaakt in de appreciatie van de zonde en in de zwaarte van de penale sancties; uitmuntende auteurs hebben, voor deze eerste periode, ruimere casuïstische oplossingen toegelaten, die zij verwierpen voor de volgende perioden. Maar men heeft toen nooit ontkend dat de abortus provocatus, zelfs in die eerste dagen, objectief een ernstige misstap was. Deze veroordeling was werkelijk unaniem. Temidden van zoveel documenten zal het voldoende zijn er enkele naar voren te halen. Het eerste concilie van Mainz, in 847, herneemt de straffen die door de voorgaande concilies gesteld zijn op abortus en besluit dat de meest rigoureuze boetedoening worde opgelegd ‘aan de vrouwen die de verdwijning van de ontvangen vrucht van haar schoot opwekken’.
1e Synode van Mainz, Canon 21 (1 jan 829). (Mansi, 14, p. 909 Vgl. Synode van Elvira, Canones (30 nov 305), 63. (Mansi, 2, p. 16) Vgl. Synode van Ancyra, Canones (1 jan 314), 21. ((Mansi, 2, 519) Men zie ook het decreet van Gregorius III betreffende de op te leggen boete aan degenen die zich aan deze misdaad schuldig maken (Mansi 12, 292, c. 17). Het decreet van Gratianus beroept zich op deze woorden van paus Stefanus V: ‘Diegene pleegt doodslag die door abortus ten onder doet gaan wat ontvangen werd’.
Gratianus, Decretum Gratiani - Concordia discordantium Canonum (1 jan 1150). c. 20, C. 2, q. 2. Gedurende de Middeleeuwen grijpt men dikwijls terug op de autoriteit van Sint-Augustinus, die naar aanleiding hiervan schrijft in De nuptiis et concupiscentiis, c. 15: ‘Soms gaat deze libidineuze wreedheid of deze wrede libido zover dat men zich vergiften verschaft die steriel maken. Als het resultaat niet wordt bereikt, roeit de moeder het leven uit en stoot de vrucht uit die in haar schoot was, op dusdanige wijze dat het kind sterft, alvorens te hebben geleefd of dat, als het kind reeds leefde in de moederlijke schoot, gedood wordt voor de geboorte’. (P.L. 44, 423-424: SCEL 33, 619. Cf. het Decreet van Gratianus, q. 2, C. 32, c. 7) Sint-Thomas, algemeen leraar van de Kerk, leert dat abortus een zware zonde is, in strijd met de natuurwet.’
H. Thomas van Aquino, In libros Sententiarum. boek IV, dist. 31, uiteenzetting v/d tekst In de tijd van de Renaissance veroordeelt paus Sixtus V abortus met de grootste gestrengheid.
Constitutio Effraenatum van 1588 (Bullarium Romanum, V, 1, pp. 25-27; Fontes luris Canonici, 1, n. 165, p. 308-311) Een eeuw later verwerpt Innocentius XI de stellingen van zekere lakse canonisten, die abortus provocatus wilden verontschuldigen vóór het moment waarop sommigen de instorting van de spirituele ziel van het nieuwe wezen stelden.
Dz.-Sch. 1184. Cf. ook de constitutie Apostolicae Sedis van Pius IX (Acta Pii IX, V, 55-72; AAS 5 (1869), 305-331; Fontes Iuris Canonici, III, n. 552, p. 24-31). In onze dagen hebben de laatste Romeinse pontifices dezelfde leer afgekondigd met de grootste duidelijkheid: Pius XI heeft in duidelijke bewoordingen geantwoord op de ernstige objecties;
Encycliek Casti connubii, AAS 22 (1930), 562-565; Dz.-Sch. 3719-21 Pius XII heeft op niet mis te verstane wijze iedere directe abortus uitgesloten, dat wil zeggen: die welke een doel of een middel is;
Paus Pius XII, Toespraak, Tot de Unie van Italiaanse Artsen en Biologen "San Luca" (12 nov 1944). De uitspraken van Pius XII zijn uitdrukkelijk, nauwkeurig en talrijk; zij zouden op zich al een hele studie vereisen. Citeren wij alleen, omdat deze het beginsel in zijn universaliteit formuleert, de toespraak tot de Italiaanse Unie van Artsen Sint-Lucas, van 12 november 1944: ‘Zolang een mens niet schuldig is, is zijn leven onaantastbaar en is vandaar iedere daad die er direct op gericht is het te vernietigen, ongeoorloofd, hetzij dat deze vernietiging beoogd is als doel of alleen als middel tot het doel, hetzij dat het gaat over embryonaal leven of nog in volle ontwikkeling dan wel reeds geboren’. (Discorsi e radiomessaggi, VI, 183 e.v.) Johannes XXIII heeft het onderricht van de Vaders in herinnering geroepen over het geheiligde karakter van het leven ‘dat, vanaf zijn begin, de werkzaamheid van de scheppende God vereist’.
Encycliek Mater et Magistra, AAS 53 (1961), 447 Zeer onlangs heeft het Tweede Vaticaans Concilie, voorgezeten door Paulus VI, abortus zeer streng veroordeeld: ‘Het leven moet veilig gesteld worden met uiterste zorg vanaf de conceptie: abortus en kinderdoding zijn afschuwelijke misdaden’.
2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 51 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 27 Dezelfde Paulus VI, bij herhaalde gelegenheden sprekend over dit onderwerp, schroomt niet te verklaren dat deze lering van de Kerk ‘niet is veranderd en dat zij onveranderlijk is’.
Toespraak Salutiamo con fraterna effusione, van 9 december l972, AAS 64 (1972), 737. — Onder de getuigen van deze onveranderlijke leer herinnere men zich de verklaring van het H. Officie, die de directe abortus veroordeelt (AAS 17 (1884), 556; 22 (1888-1890), 748; Dz.-Sch. 3258.