In de huidige sociale en culturele context, die nog steeds zo vol uitdagingen zit met betrekking tot de bescherming van het menselijk leven in de meest kritieke fasen van het bestaan, is de rol van het onderwijs onontbeerlijk. Gezinnen, scholen, andere onderwijsinstellingen en parochies moeten onophoudelijk werken om die gevoeligheid voor anderen en hun lijden te wekken en aan te scherpen, waarvan de figuur van de Samaritaan uit het Evangelie het symbool is geworden. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Over de christelijke zin van het menselijke lijden, Salvifici doloris (11 feb 1984), 29

Pastorale zorg in het ziekenhuis dient de geestelijke en morele vorming tot de werkers in de gezondheidszorg, waaronder artsen en verpleegkundigen, en vrijwilligersgroepen in het ziekenhuis uit te breiden, zodat ze weten hoe ze de noodzakelijke menselijke en psychologische hulp kunnen bieden in de laatste fase van het leven. De psychologische en spirituele zorg van de patiënt tijdens het verloop van de ziekte moet een prioriteit zijn voor de werkers in de pastorale dienst en de gezondheidszorg en zij moeten de patiënt en zijn familie in het middelpunt van de belangstelling plaatsen.

De wijze van palliatieve verzorging moet over de hele wereld worden verspreid en het is passend om hiervoor studiecursussen te geven voor de gespecialiseerde opleiding van werkers in de gezondheidszorg. Er moet ook prioriteit worden gegeven aan de verspreiding van correcte en wijdverspreide informatie over de effectiviteit van authentieke palliatieve zorg voor een waardige begeleiding van de persoon tot aan de natuurlijke dood. Christelijk geïnspireerde zorginstellingen moeten richtlijnen opstellen voor hun werkers in de gezondheidszorg die passende psychologische, morele en spirituele zorg omvatten als een essentieel onderdeel van palliatieve zorg.

Menselijke en geestelijke zorg moet deel gaan uitmaken van de academische opleidingen voor alle werkers in de gezondheidszorg en stages in het ziekenhuis.

Daarnaast moeten gezondheids- en zorginstellingen modellen ontwikkelen voor psychologische en spirituele zorg voor werkers in de gezondheidszorg die zich bezighouden met patiënten in de laatste fasen van het menselijk leven. De zorg voor de verzorgers is essentieel om te voorkomen dat de hele last (burn out) van het lijden en de dood van terminaal zieke patiënten op het personeel en de artsen valt. Ze hebben passende steun en momenten van gesprek en luisteren nodig om niet alleen waarden en emoties te kunnen verwerken, maar ook het gevoel van angst, lijden en dood in het kader van hun dienstbaarheid aan het leven. Ze moeten in staat zijn het diepe gevoel van hoop en het besef dat hun missie een ware roeping is om het mysterie van het leven en de genade te ondersteunen en te begeleiden in de pijnlijke stadia en in de laatste fase van het bestaan. Vgl. Paus Franciscus, Toespraak, Sala Clementina, Tot de besturen van organisaties van artsen uit Spanje en Latijns-Amerika (9 juni 2016), 4. "Kwetsbaarheid, pijn en ziekte zijn een harde test voor iedereen, ook voor het medisch personeel; ze zijn een oproep tot geduld, tot medeleven. Daarom moeten we niet toegeven aan de functionalistische verleiding om snelle en drastische oplossingen toe te passen, uit vals mededogen of gemotiveerd door pure criteria van efficiëntie en zuinigheid. Hier staat de waardigheid van het menselijk leven op het spel, hier staat de waardigheid van het medisch beroep op het spel."