In de zorg voor de terminaal zieken staat de rol van de familie centraal. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over vreugde van de liefde, Amoris Laetitia (19 mrt 2016), 48 In de zorg voor de terminaal zieken vertrouwt de persoon op sterke relaties, wordt gewaardeerd in zichzelf en niet alleen voor zijn productiviteit of een plezier dat hij kan genereren. Bij de zorg voor de terminaal zieken is het essentieel dat ze geen last voelen, maar dat ze de nabijheid en waardering van hun dierbaren hebben. In deze missie heeft de familie hulp en adequate middelen nodig. Het is daarom noodzakelijk dat de staten de primaire en fundamentele sociale functie van het gezin en zijn onvervangbare rol erkennen, ook op dit gebied, door de nodige middelen en structuren te verschaffen om het gezin te ondersteunen. Bovendien is de menselijke en geestelijke begeleiding van het gezin een plicht in de gezondheidsstructuren van christelijke inspiratie; deze mag nooit worden verwaarloosd, aangezien het een enkele eenheid van zorg met de zieken vormt.

Afgezien van de familie is de oprichting van hospices, waar terminaal zieken worden opgenomen om ervoor te zorgen dat ze tot het laatste moment worden verzorgd, een goede zaak en een grote hulp. Bovendien is "het christelijke antwoord op het mysterie van de dood en het lijden geen verklaring, maar een aanwezigheid" C. Saunders, Watch With Me: Inspiration for a life in hospice care, Observatory House, Lancaster, UK, 2005, S. 29. die pijnbestrijding doet, deze begeleidt en openstelt voor een betrouwbare hoop. Dergelijke instellingen zijn een voorbeeld van de mensheid en de samenleving; het zijn heiligdommen van pijn die met een volheid van betekenis worden ervaren. Daarom moeten zij worden uitgerust met gespecialiseerd personeel en hun eigen materiële zorgmiddelen, en moeten zij altijd openstaan voor de gezinnen: "In dit verband denk ik aan hoeveel goeds de hospices voor palliatieve zorg doen, waar terminaal zieken worden begeleid met gekwalificeerde medische, psychologische en spirituele hulp, zodat zij de laatste fase van hun aardse leven in waardigheid kunnen leven, getroost door de nabijheid van de geliefden. Ik hoop dat deze centra plaatsen zullen blijven waar de "therapie van de waardigheid" met toewijding wordt beoefend, om de liefde en het respect voor het leven te bevorderen" Paus Franciscus, Toespraak, Tot de algemene vergadering van de Congregatie voor de Geloofsleer, De zorg voor mensen in de kritieke en terminale fase van het leven (30 jan 2020), 4 In een dergelijke context, zoals in elk katholiek ziekenhuis, moeten de werkers in de gezondheids- en pastorale zorg niet alleen worden voorbereid vanuit een klinisch oogpunt, maar moeten ze ook een werkelijk deugdzaam leven van geloof en hoop leiden, gericht op God, aangezien dit de hoogste vorm van vermenselijking van de dood is. Vgl. Dicasterie ter Bevordering van de Gehele Menselijke Ontwikkeling, Nieuw Handvest voor de werkers in de gezondheidszorg (6 feb 2017), 148