Luis F. Kard. Ladaria S.J. - 14 juli 2020
De Kerk leert van de barmhartige Samaritaan hoe hij de terminaal zieke moet behandelen en zo het met de gave van het leven verbonden gebod moet gehoorzamen: "respecteer, verdedig, bemin en dien het leven, ieder menselijk leven! "H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de waarde en de onaantastbaarheid van het menselijk leven, Evangelium Vitae (25 mrt 1995), 5 Het evangelie van het leven is een evangelie van mededogen en barmhartigheid, gericht op de concrete, zwakke en zondige persoon om hem op te tillen, in het leven van de genade te houden en hem zo mogelijk te genezen van alle soorten van verwondingen.
Maar het delen van pijn is niet genoeg; men moet zich onderdompelen in de vruchten van het Paasmysterie van Christus om de zonde en het kwaad te overwinnen, met de wil om "de ellende van anderen uit te bannen alsof het de eigen ellende is". H. Thomas van Aquino, Summa Theologiae. I, q. 21, a. 3 De grootste ellende bestaat echter in het gebrek aan hoop met betrekking tot de dood. Dit is de hoop die het christelijk getuigenis heeft vergekondigd en die, om effectief te zijn, in geloof moet worden geleefd. Iedereen moet erbij betrokken zijn: familieleden, verplegend personeel, artsen en de pastorale zorg van bisdommen en katholieke gezondheidscentra, opgeroepen om trouw te leven in de plicht om de zieken in alle stadia van de ziekte te begeleiden, met name in de kritieke en laatste fasen van het leven, zoals beschreven in dit document.