Luis F. Kard. Ladaria S.J. - 14 juli 2020
Vanuit een klinisch oogpunt zijn de factoren die het meest bepalend zijn voor de vraag naar euthanasie en geassisteerde zelfmoord: onbehandelde pijn en gebrek aan menselijke en christelijke hoop, die ook wordt veroorzaakt door de vaak ontoereikende menselijke, psychologische en geestelijke zorg van de kant van degenen die voor de patiënt zorgen. Vgl. Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de Christelijke hoop, Spe Salvi (30 nov 2007), 36-37
Dit is wat de ervaring bevestigt: "Ook de dringende smeekbeden van zeer ernstig zieken, die soms om de dood verzoeken, moeten niet begrepen worden als betekenden ze een echte wil tot euthanasie; want bijna altijd gaat het om angstige verzoeken om hulp en liefde. Behalve medische zorg heeft de zieke liefde nodig, hartelijke menselijke en bovennatuurlijke genegenheid, waarmee alle omstaanders, ouders en kinderen, medici en verpleegkundigen hem moeten en kunnen bejegenen." Congregatie voor de Geloofsleer, Verklaring over euthanasie, Iura et Bona (5 mei 1980), 2 De zieke, omgeven door de liefdevolle menselijke en christelijke aanwezigheid, overwint elke vorm van depressie en vervalt niet in de angst van hen die zich integendeel alleen voelen en in de steek gelaten worden door hun lot van lijden en dood.
