Luis F. Kard. Ladaria S.J. - 14 juli 2020
De barmhartige Samaritaan die van zijn weg wijkt om een gewonde man te helpen Vgl. Lc. 10, 30-37
verwijst naar Jezus Christus die de mens die redding nodig heeft ontmoet en zijn wonden en lijden verzorgt met "de olie van de vertroosting en de wijn van de hoop". Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Editio typica tertio emendata 2002/2008, Missale Romanum (6 okt 2008). Algemene Prefatie VIII, p. 404 Hij is de geneesheer van de zielen en lichamen, "de getrouwe getuige" (Openb. 3, 14) van de goddelijke heilbrengende tegenwoordigheid in de wereld. Hoe maak je deze boodschap vandaag de dag concreet? Hoe vertaalt men deze boodschap in de bereidheid om een lijdende mens in de terminale fase van zijn leven in deze wereld te begeleiden en deze hulp aan te bieden op een manier die de intrinsieke menselijke waardigheid van mensen die ziek zijn, hun roeping tot heiligheid en dus de hoogste waarde van hun bestaan respecteert en bevordert?
De opmerkelijke progressieve ontwikkeling van de biomedische technologieën heeft de klinische bekwaamheid van de diagnostische geneeskunde in de patiëntenzorg en -behandeling exponentieel vergroot. De Kerk beschouwt wetenschappelijk onderzoek en technologie met hoop en ziet daarin veelbelovende mogelijkheden om het integrale welzijn van het leven en de waardigheid van ieder mens te dienen. Vgl. Dicasterie ter Bevordering van de Gehele Menselijke Ontwikkeling, Nieuw Handvest voor de werkers in de gezondheidszorg (6 feb 2017), 6 Toch kan de vooruitgang in de medische technologie, hoewel kostbaar, op zichzelf niet de juiste betekenis en waarde van het menselijk leven bepalen. In feite vraagt elke technische vooruitgang in de gezondheidszorg om groei in moreel onderscheidingsvermogen Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de Christelijke hoop, Spe Salvi (30 nov 2007), 22. Als aan de technische vooruitgang geen vooruitgang in de morele vorming van de mens, in de ‘groei van de innerlijke mens’ (vgl. Ef. 3, 16; 2 Kor. 4, 16) beantwoordt, dan is deze geen vooruitgang, maar eerder een bedreiging voor mens en wereld. om een onevenwichtig en ontmenselijkend gebruik van de technologieën te vermijden, vooral in de kritieke of terminale stadia van het menselijk leven.
Bovendien kunnen het organisatorische beheer en de verfijning, evenals de complexiteit van de hedendaagse zorgverlening, de vertrouwensband tussen arts en patiënt reduceren tot een puur technische en onpersoonlijke relatie. Dit gevaar doet zich vooral voor wanneer overheden wetgeving hebben uitgevaardigd om vormen van begeleide zelfmoord en vrijwillige euthanasie voor de meest kwetsbaren onder de zieken en zieken te legaliseren. De ethische en wettelijke grenzen die de zelfbeschikking van de zieke beschermen worden door dergelijke wetgeving overschreden, en in een verontrustende mate worden de waarde van het menselijk leven in tijden van ziekte, de betekenis van het lijden en de betekenis van het periode voorafgaand aan de dood overschaduwd. Pijn en dood zijn niet de ultieme maatstaven om te bepalen wat de menselijke waardigheid is, die ieder mens toekomt door het feit dat hij "mens" is.
Met het oog op uitdagingen die van invloed zijn op de manier waarop we denken over geneeskunde, de betekenis van de zorg voor de zieken en onze maatschappelijke verantwoordelijkheid ten opzichte van de meest kwetsbaren, probeert deze brief de herders en de gelovigen te informeren over hun vragen en onzekerheden aangaande medische zorg en hun geestelijke en pastorale verplichtingen voor de zieken in de kritieke en terminale levensfasen. Allen worden opgeroepen om aan de zijde van de zieke te getuigen en een "genezende gemeenschap" te worden om concreet invulling te geven aan het verlangen van Jezus dat, te beginnen met de zwakste en kwetsbaarste, allen één vlees mogen zijn. Vgl. Paus Franciscus, Toespraak, Aula Paolo VI, Tot de Italiaanse Vereniging tegen Leukemie, Lymfoom en Myeloma (AIL) (2 mrt 2019) Het wordt algemeen erkend dat er een morele en praktische verduidelijking nodig is met betrekking tot de zorg voor deze personen. Op dit gevoelige gebied, dat de meest delicate en beslissende fasen van het leven van een persoon omvat, is een "een eenheid van leer en praktijk vanzelfsprekend noodzakelijk." Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over vreugde van de liefde, Amoris Laetitia (19 mrt 2016), 3
Verschillende Bisschopsconferenties over de hele wereld hebben pastorale brieven en verklaringen gepubliceerd om de uitdagingen aan te gaan die de legalisering van geassisteerde zelfmoord en vrijwillige euthanasie in sommige landen met zich meebrengt voor werkers in de gezondheidszorg en patiënten, vooral in katholieke instellingen. Wat betreft de viering van de Sacramenten voor hen die van plan zijn een einde te maken aan hun eigen leven, roept het verlenen van geestelijke hulp in bepaalde situaties vragen op die vandaag de dag een duidelijkere en nauwkeurigere tussenkomst van de Kerk vereisen om dit te kunnen doen:
