H. Paus Johannes Paulus II - 16 oktober 2002
Het rozenkransgebed is ook een weg van verkondiging en toenemende kennis, waarin het mysterie van Christus steeds weer op verschillende niveaus van het christelijke bewustzijn aanwezig is. Het gebed heeft de vorm van een biddende en contemplatieve voorstelling, die in staat is om Christenen te vormen naar het hart van Christus. Als het bidden van de rozenkrans alle elementen in zich verenigt die nodig zijn voor een effectieve meditatie - vooral in zijn gemeenschappelijke viering in parochies en heiligdommen - kan het een betekenisvolle mogelijkheid tot catechese bieden, hetgeen priesters in hun voordeel zouden moeten gebruiken. Op deze manier blijft ook Onze Vrouwe van de rozenkrans haar werk van de Christusverkondiging doen. De geschiedenis van het rozenkransgebed laat zien hoe dit gebed in het bijzonder door de dominicanen werd gebruikt toen de Kerk in moeilijkheden was als gevolg van de verspreiding van dwalingen. Vandaag de dag worden we met nieuwe uitdagingen geconfronteerd. Waarom zouden we niet opnieuw uit het rozenkransgebed putten met hetzelfde geloof van degenen die ons voorgingen? Het rozenkransgebed heeft in zich al zijn krachten bewaard en blijft een waardevol pastorale bron voor elke goede verkondiger.