Paus Benedictus XVI - 10 augustus 2008
{in het Duits}
Beminde broeders en zusters:
In het Evangelie van heilige Marcus staat een passage waarin wordt verteld dat de Heer na dagen van stress tegen de leerlingen zei: "Komt nu eens zelf mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en rust daar wat uit." Vgl. Mc. 6, 31 En aangezien het woord van Christus nooit slechts is gerelateerd aan het moment waarop het wordt uitgesproken, heb ik deze uitnodiging aan de leerlingen ook op mij toegepast en ben ik naar deze mooie en rustige plek gekomen om een beetje uit te rusten. Ik moet Mgr. Egger en al zijn medewerkers, de hele stad Bressanone (Brixen) en de regio bedanken omdat ze me deze rustige plek hebben bereid waar ik gedurende deze twee weken heb kunnen ontspannen, aan God en aan de mensen kon denken, en zo weer nieuwe kracht kon opdoen. Moge God het u lonen!
Ik zou veel mensen persoonlijk moeten bedanken, maar ik zal iets eenvoudiger doen: Ik beveel u allen aan in Gods zegen. Hij kent ieder van u bij naam en zijn zegen zal iedereen persoonlijk bereiken. Ik vraag dit vanuit mijn hart, en dat is mijn dank aan u allen.
Het Evangelie van deze zondag brengt ons, vanuit deze rustplaats, naar het dagelijks leven. Het verhaalt hoe de Heer na de broodvermenigvuldiging naar de berg gaat om er alleen te blijven met de Vader. Ondertussen zijn de leerlingen op het meer en met hun erbarmelijke scheepje trachten ze tevergeefs tegen de wind in te varen. Deze episode komt de evangelist wellicht voor als een beeld van de Kerk van zijn tijd: hoe dit bootje, dat was de Kerk van toen, zich in de tegenwind van de geschiedenis bevond en hoe het leek alsof de Heer haar was vergeten. Ook wij kunnen daar een beeld vinden van de Kerk van onze tijd, die in veel delen van de wereld inspanning doet vooruit te gaan ondanks de tegenwind en het lijkt alsof de Heer ver weg is. Maar het Evangelie biedt ons antwoord, troost en bemoediging en geeft tegelijkertijd een pad aan. In feite zegt ze ons: Ja, het is waar, de Heer is naast de Vader, maar juist daarom is hij niet ver weg, maar hij ziet ieder want wie bij God is gaat niet weg, maar blijft bij zijn naaste. En in feite ziet de Heer ze en komt te rechter tijd tot hen. En als Petrus hem ontmoet gaat en het risico loopt te verdrinken, neemt Hij hem bij de hand en zet hem veilig in de boot. De Heer neemt ons ook voortdurend bij de hand: Hij doet dit middels de schoonheid van een zondag, door de plechtige liturgie, in het gebed waarmee we ons tot Hem richten, in de ontmoeting met het woord van God, in meerdere situaties van het dagelijks leven. Hij neemt ons bij de hand. En alleen als we de hand van de Heer vastgrijpen, als we ons door hem laten leiden, zal ons pad eerlijk en goed zijn.
Daarom willen we tot hem bidden, zodat we zijn hand altijd weer kunnen vinden. En dit impliceert tegelijkertijd een aansporing: dat wij in zijn naam de hand uitsteken naar anderen, naar mensen in nood, om hen door de wateren van onze geschiedenis te leiden.
{in het Italiaans vervolgend}
In deze dagen, beste vrienden, heb ik ook nog eens nagedacht over de ervaring die ik in Sydney heb opgedaan, waar ik de blije gezichten van zoveel jongens en meisjes van over de hele wereld heb aangetroffen. En zo is er een reflectie over dit evenement in mij gerijpt die ik graag met u wil delen. In de grote metropool van de jonge Australische natie waren deze jongeren een teken van authentieke vreugde, soms luidruchtig maar altijd vredig en positief. Hoewel het er zoveel waren, veroorzaakten ze geen wanorde of schade. Om gelukkig te zijn, hoefden ze geen toevlucht te nemen tot gewelddadige en wanordelijke methoden, alcohol en verdovende middelen. In hen heerste de vreugde om elkaar te ontmoeten en samen een nieuwe wereld te ontdekken. Hoe zouden we geen vergelijking maken met hun leeftijdsgenoten die, op zoek naar verkeerde uitlaatkleppen, verlagende ervaringen opdoen die niet zelden uitmonden in onthutsende tragedies? Dit is een typisch product van de zogenaamde "welzijnsmaatschappij" van vandaag, die, om een innerlijke leegte en de daarmee gepaard gaande verveling te vullen, ertoe aanzet nieuwe, nog meer opwindende en meer "extreme" ervaringen op te doen. Zelfs vakanties lopen aldus het risico op te gaan aan het najagen van nutteloze zinsbegoocheling. Maar op deze manier rust de geest niet, het hart ervaart geen vreugde en vindt geen vrede, integendeel, het wordt uiteindelijk nog vermoeider en bedroefd dan ervoor. Ik heb de jongeren genoemd, omdat zij dorsten naar nieuw leven en nieuwe ervaringen, en dus lopen zij meer risico. Maar de reflectie geldt voor ons allemaal: de menselijke persoon herstelt werkelijk alleen in relatie met God, en vindt God door naar zijn stem te luisteren in innerlijke rust en stilte. Vgl. 1 Kon. 19, 12
Laten we bidden dat in een samenleving waarin we steeds meer rennen, de vakanties dagen mogen zijn van echte ontspanning waarin we weten hoe we momenten van ingetogenheid en gebed moeten nemen, wezenlijk om onszelf en anderen in diepte te vinden. We vragen dit op de voorspraak van de allerheiligste Maria, Maagd van de stilte en van het luisteren.
{in het Italiaans}
De nieuwsberichten over de tragische gebeurtenissen die in Georgië plaatsvinden zorgen voor diepe ongerustheid en zij hebben, te beginnen in de regio Zuid-Ossetië, al veel onschuldige slachtoffers gemaakt en grote aantallen burgers gedwongen hun huizen te verlaten.
Het is mijn diepe verlangen dat de krijgshandelingen onmiddellijk worden gestaakt en dat men zich, zelfs in naam van het gemeenschappelijk christelijk erfgoed, onthoudt van verdere confrontaties en gewelddadige represailles die kunnen uitmonden in een conflict van nog grotere proporties. Gaat in plaats daarvan resoluut door met onderhandelen en een respectvolle en constructieve dialoog, en vermijd verder verscheurend lijden voor die dierbare bevolkingsgroepen.
Ik nodig ook de internationale gemeenschap en de meest invloedrijke landen in de huidige situatie uit om alles in het werk te stellen om initiatieven te ondersteunen en te bevorderen die gericht zijn op het bereiken van een vreedzame en duurzame oplossing, ten gunste van een open en respectvol samenleven.
Tezamen met onze orthodoxe broeders bidden we intens voor deze intenties, die we vol vertrouwen toevertrouwen aan de voorspraak van de Heilige Maagd Maria, Moeder van Jezus en van alle Christenen.
{Begroetingen in het Duits, Ladino en Italiaans}
Beste vrienden, ik denk dat we allemaal dankbaar en blij zijn dat we zo'n mooie zondag samen kunnen doorbrengen, en dit doet me denken aan de zondag in het algemeen. Uw bisschop vertelde me dat in het diocesane programma van dit jaar de heiliging van zondag is opgenomen. En echt, hoe belangrijk is de zondag! Niet alleen als rustmoment dat we nodig hebben, zoals ik al eerder zei. Maar ontspanning alleen is niet genoeg en de zondag blijft zo nog leger, bovendien worden we misschien meer gestrest en leger dan tevoren als op de zondag de ontmoeting niet centraal staat met de verrezen Christus. Ik geloof dat we afgelopen zondag en vandaag allemaal hebben kunnen ervaren hoe mooi het is om de Heer in de Eucharistie te kunnen ontmoeten, en zo ook elkaar te ontmoeten. Daarom nodig ik u van harte uit om dit diocesane programma ook op persoonlijk niveau en in uw parochies op te nemen en samen te werken zodat de zondag zondag is, een dag van vreugdevolle rust en een dag van feestelijke ontmoeting met de goede God. Ik wens u allen een gezegende zondag en een fijne week.
Beste gelovigen uit de Ladino-valleien, heilige Jozef Freinademetz bracht het Evangelie naar verre volken. Op dezelfde manier moet ook u getuigen en ambassadeurs zijn van het geloof in uw gezinnen, in uw steden, in de samenleving. Getuig van geloof aan de toeristen die naar uw valleien komen.
En tot slot groet ik de Italiaanse pelgrims van harte, in het bijzonder de vertegenwoordigers van de verschillende parochie-gemeenschappen van het bisdom Bolzano-Bressanone, evenals de jongeren en gezinnen uit andere Italiaanse bisdommen. Zoals Mgr. Egger al zei, 250 jaar geleden werd deze kathedraal van Bressanone ingewijd. Moge overvloedige genade over u komen door de ontmoeting met onze Heer in deze kerk. Ik dank u allen voor uw aanwezigheid en uw genegenheid. Ik groet ook de journalisten en de media-medewerkers die mij zijn gevolgd tijdens mijn verblijf hier. Ik dank u, beste vrienden, voor uw werk en uw discretie en ik verzeker u van mijn gebeden voor uw intenties voor het gezin en beroep. Bedankt!