In de loop van deze observaties moet de parochie de impulsen van de tijd opnemen om haar bediening aan te passen aan de behoeften van de gelovigen en aan de historische veranderingen. Er is een hernieuwde dynamiek nodig die, in het licht van de documenten van het Tweede Vaticaans Concilie en het daaropvolgende Leergezag, het mogelijk maakt de roeping van alle gedoopten tot discipelen van Jezus en verkondigers van het Evangelie te herontdekken.

De concilievaders stelden inderdaad met vooruitziende blik: "zielzorg moet altijd gedragen worden door een missionaire geest." 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het herderlijk ambt van de bisschoppen in de Kerk, Christus Dominus (28 okt 1965), 30. 1 In overeenstemming met deze leer voegde de Heilige Johannes Paulus II daar nog aan toe "De parochie moet worden geperfectioneerd en geïntegreerd in vele andere vormen. Toch blijft het onvervangbaar en van het grootste belang binnen de zichtbare structuren van de Kerk", zodat "ten gunste van de evangelisatie het de steun kan zijn van alle pastorale actie die dringend en prioriteit heeft." H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot de algemene vergadering van de Congregatie voor de Clerus (20 okt 1984) Benedictus XVI leerde dat "de parochie een baken is dat het licht van het geloof laat schijnen en op die manier tegemoet komt aan het diepste verlangen van het menselijk hart, omdat het betekenis en hoop geeft aan individuen en gezinnen." Paus Benedictus XVI, Homilie, Tijdens het bezoek aan de Romeinse parochie "Santa Maria dell’Evangelizzazione" (10 dec 2006) Tot slot herinnert Paus Franciscus eraan dat "de parochie door al haar activiteiten haar leden aanmoedigt en vormt om missionarissen te zijn." Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 28

Om de draagwijdte van de missionaire aanwezigheid van de christelijke gemeenschap in de wereld te bevorderen16, is het belangrijk om niet alleen over een nieuw concept van parochie na te denken, maar ook over het ambt en de zending van de priesters in de parochie. Samen met de lekengelovigen hebben zij de taak om zout en licht van de wereld Vgl. Mt. 5, 13-14 , een lamp op de standaard Vgl. Mc. 4, 21 te zijn. Zo worden ze het gezicht van een evangeliserende gemeenschap die in staat is de tekenen van de tijd te begrijpen en een geloofwaardig evangelisch getuigenis te geven.

Juist vanuit de beschouwing van de tekenen van de tijd en luisterend naar de Heilige Geest, is het noodzakelijk om nieuwe wegen te creëren. Aangezien de parochie niet langer de vertrouwde ontmoetingsplaats is, wordt ze uitgedaagd om aan de hand van nieuwe vormen van nabijheid haar activiteiten bij de mensen te brengen. Deze opdracht mogen we niet zien als een last, maar als een uitdaging die met enthousiasme verwezenlijkt kan worden.

De leerlingen van de Heer hebben in het volgen van hun Meester en in de school van de heiligen en herders, soms door pijnlijke ervaringen, geleerd geduldig Gods tijd en wegen af te wachten en de zekerheid te koesteren dat Hij tot het einde der tijden aanwezig is en dat de Heilige Geest – het kloppende hart van het kerkelijke leven – Gods kinderen, die over de hele wereld verspreid zijn, bijeenbrengt. Daarom hoeft de christelijke gemeenschap niet bang te zijn om, op een plaats waar verschillende culturen naast elkaar bestaan, processen te lanceren en te begeleiden, in de zekere hoop dat er voor de leerlingen van Christus werkelijk niets bij de mensen te vinden is dat geen weerklank vindt in hun hart. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 1