Het vorige hoofdstuk mag niet worden gelezen als een koele en afstandelijke beschrijving van de problemen van vandaag, want

"de vreugde en hoop, het verdriet en angst van de mensen van onze tijd, vooral van wie arm of bedroefd is, zijn ook de vreugde en hoop, het verdriet en angst van de leerlingen van Christus. Niets van wat echt menselijk is, vindt geen weerklank in hun hart." 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 1

In een poging om te zoeken naar een straaltje licht te midden van wat we meemaken, en voordat ik een paar concrete acties voorstel, wil ik nu eerst een hoofdstuk wijden aan een parabel die Jezus tweeduizend jaar geleden heeft verteld. Hoewel deze brief gericht is aan alle mensen van goede wil, ongeacht hun religieuze overtuiging, is de parabel er een waarmee ieder van ons zich kan identificeren en waarin iedereen een uitdaging kan vinden.

Daar trad een wetgeleerde naar voren om Hem op de proef te stellen. Hij zei: 'Meester, wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven?’ Hij sprak tot hem: 'Wat staat er geschreven in de Wet? Wat leest ge daar?' Hij gaf ten antwoord: 'Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart en geheel uw ziel, met al uw krachten en geheel uw verstand; en uw naaste gelijk uzelf.' Jezus zei: 'Uw antwoord is juist, doe dat en ge zult leven.' Maar omdat hij zijn vraag wilde verantwoorden, sprak hij tot Jezus: 'En wie is dan mijn naaste?' Nu nam Jezus weer het woord en zei: 'Eens viel iemand, die op weg was van Jeruzalem naar Jericho, in de handen van rovers. Ze plunderden en mishandelden hem en toen ze aftrokken, lieten ze hem halfdood liggen. Bij toeval kwam er juist een priester langs die weg; hij zag hem wel, maar liep in een boog om hem heen. Zo deed ook een leviet; hij kwam daarlangs, zag hem, maar liep in een boog om hem heen. Toen kwam een Samaritaan die op reis was, bij hem; hij zag hem en kreeg medelijden; hij trad op hem toe, goot olie en wijn op zijn wonden en verbond ze; daarna tilde hij hem op zijn eigen rijdier, bracht hem naar een herberg en zorgde voor hem. De volgende morgen haalde hij twee denariën tevoorschijn, gaf ze aan de waard en zei: Zorg goed voor hem, en wat ge meer mocht besteden, zal ik u bij mijn terugkomst vergoeden. Wie van deze drie lijkt u de naaste van de man die in handen van de rovers gevallen is?' Hij antwoordde: 'Die hem barmhartigheid betoond heeft.' En Jezus sprak: 'Ga dan en doet gij evenzo.' (Lc. 10, 25-37)