Mensen zijn zo gemaakt dat ze niet kunnen leven, zich niet kunnen ontwikkelen en geen voldoening kunnen vinden behalve

"in de oprechte gave van zichzelf aan anderen." 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 24

Net zo min kunnen ze zichzelf volledig kennen los van een ontmoeting met andere personen:

"Ik communiceer pas effectief met mezelf voor zover ik communiceer met anderen." Gabriël Marcel, Du refus à l’invocation (1 jan 1940). éd. N.R.F., Parijs (1940), p. 50

Niemand kan de ware schoonheid van het leven ervaren zonder in relatie te treden met anderen, zonder echte gezichten om lief te hebben. Dit maakt deel uit van het mysterie van het authentieke menselijke bestaan.

"Het leven bestaat pas echt waar er binding, gemeenschap, broederlijkheid is; en het leven is sterker dan de dood als het gebouwd is op echte relaties en banden van trouw. En omgekeerd is er geen leven als we beweren zelfvoorzienend te zijn en leven als eilandjes: in dergelijke attitudes heerst de dood." Paus Franciscus, Angelus/Regina Caeli, 31e Zondag door het Jaar (Jaar C) - Sint Pietersplein, De zekerheid van de verrijzenis uit de doden is op Gods trouw gebaseerd (10 nov 2019), 2