
Paus Franciscus - 4 oktober 2020
Alles hangt dus af van ons vermogen om in te zien dat we ons hart, onze gewoontes en onze levensstijl moeten veranderen. Anders zullen de politieke propaganda, de media en de opiniemakers een individualistische en onkritische cultuur blijven stimuleren, waarmee ze tegemoet komen aan de ongebreidelde economische belangen en aan een maatschappelijke organisatie in dienst van diegenen die al te veel macht hebben. Maar mijn kritiek op het technocratische paradigma houdt meer in dan alleen maar te denken dat we veilig zijn als we de excessen onder controle kunnen houden. Het grootste gevaar komt immers niet van specifieke dingen, materiële realiteiten of instellingen, maar van de manier waarop mensen ze gebruiken. Het probleem is de menselijke zwakheid, de voortdurende neiging tot egoïsme die deel uitmaakt van wat de christelijke traditie ‘begeerte’ noemt: de menselijke neiging om zich alleen met zichzelf, zijn groep, zijn eigen kleingeestige belangen bezig te houden. Die begeerte is geen gebrek van onze tijd alleen. Ze is vanaf het begin van de mensheid aanwezig en ze verandert snel en eenvoudig, ze neemt door de eeuwen heen verschillende vormen aan, door gebruik te maken van de middelen die elk moment in de geschiedenis ter beschikking stelt. Maar met Gods hulp kan ze overwonnen worden.