26 oktober 2004
Het Verenigde Naties
Handvest van de Verenigde Naties (10 januari 1946), gegroeid uit de tragedie van de Tweede Wereldoorlog met de bedoeling om toekomstige generaties van de gesel van de oorlog te vrijwaren, is gebaseerd op een algemeen verbod op het nemen van toevlucht tot geweld om geschillen tussen staten op te lossen, met uitzondering evenwel van twee gevallen: wettige zelfverdediging en maatregelen genomen door de Veiligheidsraad binnen zijn verantwoordelijkheid om de vrede te handhaven. In elk geval moet het uitoefenen van het recht op zelfverdediging “de traditionele grenzen van noodzakelijkheid en proportionaliteit” H. Paus Johannes Paulus II, Boodschap, Een blijvende opdracht: opvoeden tot vrede - Wereldvredesdag 2004 (8 dec 2003), 6 respecteren.
Daarom kan een preventieve oorlog zonder duidelijke bewijzen van een imminente aanval, niet anders dan ernstige morele en juridische vragen doen rijzen. Bijgevolg kan enkel een beslissing van bevoegde organismen, op basis van een zorgvuldige verificatie en gefundeerde motivaties, internationale legitimiteit geven aan het gebruik van gewapend geweld, door welomschreven situaties als een bedreiging voor de vrede te identificeren en door een indringing toe te laten in de sfeer van autonomie die gewoonlijk voor een staat is gereserveerd.
