Pater Raneiro Cantalamessa, ofm cap. - 10 april 2020
Maar er is een effect dat de huidige situatie in het bijzonder ons kan helpen begrijpen. Het kruis van Christus heeft de betekenis van pijn en menselijk lijden - van elke vorm van lijden, fysiek en moraal - veranderd. Het is niet langer een straf, een vloek. Het werd bij de wortels verlost, toen de Zoon van God het op zich nam. Wat is het meest zekere bewijs dat de beker die een ander jou aanbiedt, niet vergiftigd is? Dat is wanneer diezelfde persoon voor jou uit dezelfde beker drinkt. Dit is wat God heeft gedaan: op het kruis heeft Hij, voor de gehele wereld, de beker van het lijden tot op de bodem leeggedronken. Zo heeft Hij ons getoond dat het niet vergiftigd is, maar dat er een parel op de bodem ligt.
En niet alleen het lijden van hen die geloven, maar al het menselijk lijden. Hij is voor alle mensen gestorven: "En wanneer ik van de aarde zal zijn omhooggeheven," zei Hij, "zal Ik allen tot Mij trekken" (Joh. 12, 32). Iedereen, niet alleen een paar! H. Johannes Paulus II schreef na de aanslag op zijn leven vanuit zijn ziekenhuisbed, "Lijden betekent bijzonder ontvankelijk worden en openstaan voor de heilzame kracht van God, die de mens in Christus wordt geschonken." H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Over de christelijke zin van het menselijke lijden, Salvifici doloris (11 feb 1984), 23 Dankzij het kruis van Christus is lijden op zijn eigen manier een soort ‘’universeel sacrament van verlossing’’ voor het menselijk ras geworden.
