
Paus Franciscus - 2 februari 2020
QUERIDA AMAZONIA Geliefde Amazone |
|||
► | Een kerkelijke droom (61-110) | ||
► | Uitgangspunten voor een heiligheid in het Amazonegebied (77-80) |
Zo kunnen getuigenissen van heiligheid met een Amazonegezicht worden geboren, die geen kopie zijn van modellen uit andere plaatsen, heiligheid gemaakt van ontmoeting en geven, van contemplatie en dienstbaarheid, van ontvankelijke eenzaamheid en gemeenschappelijk leven, van vreugdevolle soberheid en strijd voor gerechtigheid. Deze heiligheid wordt bereikt door
"ieder op zijn eigen manier" 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 11 Vgl. Paus Franciscus, Apostolische Exhortatie, Verheugt u en jubelt - Over de roeping tot heiligheid in deze wereld, Gaudete et Exsultate (19 mrt 2018), 10-11
en dit geldt ook voor de volkeren, waar de genade geïncarneerd is en blinkt met onderscheidende kenmerken. Laten we ons een heiligheid met Amazone-kenmerken voorstellen, die geroepen is om de universele Kerk uit te dagen.
Een inculturatieproces dat niet alleen individuen, maar ook volkeren betrekt, vereist een liefde voor het volk vervuld van respect en begrip. In een groot deel van het Amazonegebied is dit proces al begonnen. Meer dan veertig jaar geleden wezen de bisschoppen van het Peruaanse Amazonegebied erop dat in veel van de bevolkingsgroepen in die regio
"de te evangeliseren mensen, gevormd door een gevarieerde en veranderende cultuur gevormd zijn, initieel geëvangeliseerd zijn.",
Bijgevolg bezitten zij
"bepaalde kenmerken van het volkskatholicisme die, misschien oorspronkelijk geïntroduceerd door pastoraal werkenden, nu iets zijn dat het volk zich eigen gemaakt heeft, zelfs iets aan de betekenis veranderd heeft en van generatie op generatie doorgegeven heeft". Apostolische Vicariaten in het Peruaanse Amazonegebied, San Ramón - Perú, Segunda asamblea episcopal regional de la selva (5 okt 1973). in Éxodo de la Iglesia en la Amazonia. Documentos pastorales de la Iglesia en la Amazonia peruana, Iquitos 1976, 121.
Laten we bepaalde religieuze praktijken die spontaan voortkomen uit het leven van volkeren niet te snel bestempelen als bijgeloof of heidendom. Het is veeleer aangewezen om het koren dat tussen het onkruid groeit te herkennen want
"in de volksvroomheid kan men de wijze begrijpen waarop het ontvangen geloof gestalte heeft gekregen in een cultuur en voortdurend wordt doorgegeven." Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 123
Het zal ongetwijfeld een spiritualiteit zijn die gericht is op de ene God en Heer, maar tegelijkertijd in staat is om in contact te komen met de dagelijkse behoeften van mensen die een waardig leven zoeken, die willen genieten van de mooie dingen in het leven, vrede en harmonie willen vinden, gezinscrises willen oplossen, hun ziekten willen genezen, hun kinderen gelukkig willen zien opgroeien. Het grootste gevaar zou zijn om hen te distantiëren van de ontmoeting met Christus door hem voor te stellen als een vijand van vreugde, of als iemand die onverschillig staat tegenover menselijke zoektochten en angsten. Vgl. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 126-127 Vandaag de dag is het onontbeerlijk om te laten zien dat heiligheid de mensen niet zonder "kracht, leven of vreugde" laat. Vgl. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 32