Door het erkennen van de vele problemen en behoeften die in het hart van het Amazonegebied leven, kunnen we reageren met organisaties, technische middelen, mogelijkheden voor discussie en politieke programma's: dit alles kan een deel van de oplossing zijn. Toch kunnen we als Christenen de oproep tot geloof die we van het evangelie hebben ontvangen niet terzijde schuiven. In ons verlangen om zij aan zij met iedereen te strijden, schamen we ons niet voor Jezus Christus. Degenen die hem hebben ontmoet, die als zijn vrienden leven en zich met zijn boodschap identificeren, moeten onvermijdelijk over hem spreken en aan anderen zijn aanbod van nieuw leven brengen: "Wee mij als ik het Evangelie niet verkondig!" (1 Kor. 9, 16).

Een authentieke optie voor de armen en verlatenen, die ons motiveert om hen uit de materiële armoede te bevrijden en hun rechten te verdedigen, houdt ook in dat we hen uitnodigen tot een vriendschap met de Heer die hen kan verheffen en waardig kan maken. Hoe triest zou het zijn als ze van ons een lering of een morele code zouden ontvangen, maar niet de grote boodschap van verlossing, de missionaire roeping die tot het hart spreekt en betekenis geeft aan al het andere in het leven. We kunnen ook geen genoegen nemen met een sociale boodschap. Als we ons leven wijden aan hun dienstbaarheid, aan het werken voor de gerechtigheid en waardigheid die ze verdienen, kunnen we niet verhullen dat we dat doen omdat we Christus in hen zien en omdat we de immense waardigheid erkennen die ze hebben ontvangen van God, de Vader die hen met grenzeloze liefde liefheeft.

Zij hebben het recht om het Evangelie te horen, en vooral die eerste proclamatie, de kerygma, die

"de voornaamste verkondiging is, waarnaar men steeds weer op verschillende manieren moet luisteren en die men gedurende de catechese, in alle fases en momenten, steeds weer in de een of andere vorm moet verkondigen." Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 164

Het verkondigt een God die oneindig veel van elke man en vrouw houdt en deze liefde volledig in Jezus Christus heeft geopenbaard, voor ons gekruisigd en in ons leven is opgestaan. Ik verzoek u de korte samenvatting van deze "grote boodschap" uit hoofdstuk vier van de Exhortatie Paus Franciscus - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Christus Vivit
Lang leve Christus, onze hoop
(25 maart 2019) te herlezen. Die boodschap, die op verschillende manieren wordt uitgedrukt, moet in het Amazonegebied voortdurend weerklinken. Zonder die gepassioneerde proclamatie zou elke kerkelijke structuur gewoon een andere NGO worden en zouden we het bevel dat ons door Christus is gegeven niet opvolgen: "Gaat uit over de hele wereld en verkondigt het evangelie aan heel de schepping" (Mc. 16, 15).

Elk voorstel voor rijping in het christelijke leven moet deze verkondiging als constante referentiepunt hebben, want

"heel de christelijke vorming is allereerst een verdieping van het kerygma dat steeds meer en steeds beter gestalte krijgt." Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 165

De fundamentele reactie op deze verkondiging, wanneer deze erin slaagt een persoonlijke ontmoeting met de Heer uit te lokken, is broederlijke naastenliefde, dat

"het nieuwe gebod naar voren komt dat het eerste, het grootste is, dat ons beter identificeert als leerlingen.” Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 161

Zo vormen het kerygma en de broederlijke liefde de grote synthese van de gehele inhoud van het Evangelie die in Amazonië niet kan ontbreken. Dit is wat de grote evangeliseerders van Latijns-Amerika, zoals de heilige Toribio de Mogrovejo of de heilige Jozef van Anchieta, hebben ervaren.