In dit opzicht kunnen we nog een stap verder gaan en vaststellen dat een integrale ecologie zich niet kan beperken tot het verfijnen van technische kwesties of politieke, juridische en sociale beslissingen. De beste ecologie heeft altijd een educatieve dimensie die de ontwikkeling van nieuwe gewoontes in individuen en groepen kan stimuleren. Helaas hebben veel van de bewoners van het Amazonegebied gewoontes aangeleerd die typisch zijn voor de grotere steden, waar het consumentisme en de afvalcultuur al diep geworteld zijn. Een gezonde en duurzame ecologie, die in staat is om verandering teweeg te brengen, zal zich niet ontwikkelen tenzij de mensen worden aangemoedigd om te kiezen voor een andere levenswijze, een minder hebzuchtige en meer serene, meer respectvolle en minder angstige, meer broederlijke.

Inderdaad,

"hoe leger het hart van een persoon is, des te meer behoefte heeft hij aan het kopen, bezitten en consumeren van objecten. In die context lijkt het onmogelijk dat iemand het accepteert dat de werkelijkheid hem een grens stelt.... Daarom denken wij niet alleen aan de mogelijkheid van verschrikkelijke klimatologische verschijnselen of grote natuurrampen, maar ook aan catastrofes die voortvloeien uit maatschappelijke crises, omdat de obsessie voor een consumptistische levensstijl, vooral wanneer dit alleen maar voor weinigen is weggelegd, slechts geweld en onderlinge vernietiging zal veroorzaken." Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 204

Met haar brede geestelijke ervaring, haar hernieuwde waardering voor de waarde van de schepping, haar zorg voor de gerechtigheid, haar keuze voor de armen, haar onderwijstraditie en haar geschiedenis van incarnatie in zoveel verschillende culturen over de hele wereld, wil de Kerk ook bijdragen aan de bescherming en de groei van het Amazonegebied.

Dit leidt tot de volgende droom, die ik graag directer wil delen met de katholieke predikanten en gelovigen.