Paus Franciscus - 2 februari 2020
De populaire dichters, die verliefd werden op de immense schoonheid van de rivier, probeerden in een dans van dolfijnen, anaconda's, bomen en kano's uit te drukken wat de rivier hen deed waarnemen, en het leven dat zij aan haar doorgang geeft. Maar ze betreuren ook de gevaren die het bedreigen. Deze dichters, beschouwend en profetisch, helpen ons om ons te bevrijden van het technocratische en consumptieve paradigma dat de natuur verstikt en ons berooft van een werkelijk waardig bestaan:
"De wereld lijdt onder de transformatie van rubberen voeten, leren benen, stoffen lichaam en stalen hoofd [...]. De wereld lijdt onder de transformatie van de schop in een geweer, van de ploeg in een tank, van het beeld van de zaaier die zaadjes zaait in dat van de automaat met zijn vlammenwerpers, van wie de zaaiwoestijnen uitlopen. Alleen poëzie, met de nederigheid van haar stem, kan deze wereld redden". Vinicius de Moraes, Para vivir un gran amor, Buenos Aires 2013, 166.
