Paus Franciscus - 2 februari 2020
Vanuit onze wortels zitten we aan de gemeenschappelijke tafel, een plek van gesprek en gedeelde hoop. Op deze manier wordt het verschil, dat een vlag of een grens kan zijn, omgevormd tot een brug. Identiteit en dialoog zijn geen vijanden. De culturele identiteit zelf is geworteld en verrijkt in de dialoog met degenen die anders zijn, en het authentieke behoud is geen verarming van het isolement. Het is dan ook niet mijn bedoeling om een volledig gesloten, a-historisch, statisch inheemsenbeleid voor te stellen dat elke vorm van vermenging vermijd. Een cultuur kan steriel worden als ze
"in zichzelf opsluit, poogt verouderde levensvormen voort te zetten en iedere uitwisseling en vergelijking met betrekking tot de waarheid over de mens weigert zich in zichzelf sluit en probeert verouderde levensvormen in stand te houden, waarbij ze elke verandering en confrontatie met de waarheid over de mens afwijst." H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de encycliek Rerum Novarum, Centesimus Annus (1 mei 1991), 50
Dit lijkt misschien onrealistisch, aangezien het niet eenvoudig is om zich te beschermen tegen een culturele invasie. Daarom moet deze interesse in de zorg voor de culturele waarden van inheemse groepen iedereen toebehoren, want hun rijkdom is ook de onze. Als we niet groeien in deze zin van medeverantwoordelijkheid tegenover de diversiteit die onze mensheid mooi maakt, kunnen we niet eisen dat de groepen van het bos in kwestie zich naïef openstellen voor de "beschaving".
